No bus,scooter,weaving,guide,elephant&room today

No publicbus today! Daar begon onze lange reis naar Pakse mee... "Maar we hebben al een ticket? Ja, maar vandaag gaat er alleen een express bus, dus als je bijbetaalt kun je mee. Oke.....
Nou wat het verschil mag zijn, geen idee. Evengoed met regelmaat stoppen, maar de stoelen waren best oke. Om 22.00 uur allemaal de bus uit: eten maar. Hm, doe maar noodle soup. Weinig geslapen maar de reis weer overleefd en net op tijd om te kunnen inchecken op t vliegveld. Prima vlucht en daarna wilde ik alleen maar slapen. Dus met 2 andere backpackers een taxi geregeld naar Pakse. Daar ging het verder: " sorry no rooms today." Oke volgende hotel. Uiteindelijk prima kamer op het dak van een hotel.Ons plan was om meteen 's middags een scooter te regelen maar helaas: " Sorry, no more scooter today" Dus maar gereserveerd voor de 2 dagen erna.De rest van de dag wat rondgelopen, langs de mekong (overigens alleen een drankje drinken ergens is zeer lastig, je moet er meteen bergen eten bij bestellen)en uiteindelijk een motor met riksja achtige zijspan geregeld om naar een weefdorpje verderop te gaan. Maar : "no weaving today" Toen we met een bootje naar een eilandje dichtbij in de mekong waren hoorden we waarom: de dag erna zou er een festival zijn dus lag het weven stil. we werden ook meteen uitgenodigd door de man in kwestie, maar we waren dan alweer weg dus helaas. Verder een relaxed sfeertje op dat eilandje, vriendelijke mensen en de kinderen vonden ons reuze interessant. Nog een kuikentje gered wat met zijn pootje vast zat in een draad en heel hard aan het piepen was...
De rest van de avond lekker gerelaxed. Volgende ochtend op tijd op, kamer gereserveerd voor als we terugkwamen en tassen mochten daar blijven staan. Dagrugzakjes om en rijden maar. Op naar Paksong,een klein dorpje (bekend om zijn koffie plantages) op het Bolaven plateau. Guesthouse gezocht (niet zo moeilijk, er zijn er maar 3 in het hele plaatsje)tassen gedropt en terug gereden naar de watervallen en national park. Bij Tat Fan, de grootste watervallen (echt enorm, 2 grote die een enorme kloof in denderden, met het woud op de achtegrond) wilden we een gids huren en in het Nationaal park wandelen. Maar helaas: "No more guide today " Dus dan maar zelf aan de wandel en het pas naar boven, naar het begin van die immense watervallen ook gevonden. De rest van de dag diverse watervallen gezien en mooie wandelingen gemaakt. Arjan is zelfs nog bij eentje wezen zwemmen, maar mij niet gezien, veel te koud. (koud en bewolkt)Net voor het donker terug in Paksong. En dan op zoek naar iets om te eten. Dat blijkt nog verdomd lastig tenzij je iets ondefinieerbaars wil eten of zwart verkoolde resten vlees die de hele dag al op de bbq liggen. Na een stuk lopen in het pikdonker (straatverlichting is er niet) een soort van restaurantje gevonden. Gegiebel toen we kwamen, maar 'no more noodlesoup today' Er werd iemand bijgeroepen die een beetje engles sprak en die heeft ons aan wat eten geholpen. Meisje ging op de scooter weg om nog 2 blikjes cola te scooren, want : 'no more cola today' Die jongen vond t wel leuk zijn engels te oefenen en heeft ons onze verdere maaltijd gezelschap gehouden.
Eenmaal terug alle 2 bekaf en zo lagen we om half 8 al te slapen. (viel boven mijn boek in slaap)'s nachts wakker van rotweer: keiharde regen, en een enorm harde wind. Gedver, dat belooft wat! Onze plannen om vroeg op te staan en verder te trekken vielen dus letterlijk in het water, maar een paar uurtjes later leek het toch droog te worden dus besloten om verder te gaan. Op de lokale markt (eveneens geen toerist te bekennen) wat te ontbijten gescoord (een of ander gefrituurd iets van deeg, erg lekker. De vrouw moest hard lachen toen we terugkwamen voor nog zo eentje) en de overheerlijke lao koffie. Overigens zijn de vissen die je hier koopt echt vers: ze zitten daar in bakken water met buisjes voor zuurstof, wat wel hard nodig is als je met 100 vissen in een bakkie 'zwemt'.
Verder hadden de locals t ook allemaal koud: ze zaten ingepakt in dekens en met bivakmutsen op op de markt.
Vanaf hier met t brommertje (nou ja brommertje 100 cc)verder geknort naar Tat Lo, zon 50 km verderop. Overigens wel erg koud die wind.Maar de tocht was erg leuk, langs en door allerlei kleine dorpjes. het is wel duidelijk wie de weg beheersen: dat zijn de koeien, buffels, geiten, varkens en honden.
Tat Lo is ook een leuk plaatsje. Hier wilden we wel een olifantentocht maken, maar helaas: 'no more elephants today' Dan maar wandelen. Naar de waterval, nog een stuk verder een andere waterval (waar je met wat klim en klauterwerk boveaan de waterval kon zitten)
en via een klein dorpje weer terug naar Tat Lo. En zo rond een uurtje of half 4 terug naar Pakse, een rit van zon 84 km.
Stuk minder koud, net zo mooi, net zulke leuke kleine dorpjes van verschillende stammen maar mijn achterste voelt echt beurs nu! De laatste waterval maar overgeslagen, we hebben er genoeg gezien.
Terug in Pakse bleek onze kamer toch weggegeven. Dan maar een andere kamer, maar: " sorry, full... no more rooms today"

Gelukkig was er nog wel ergens anders een kamer en waren er ook nog 2 kaartjes om morgen met de bus en boot naar Don Khon te gaan, een van de ' 4000 islands' in de Mekong.
Daar gaan we heerlijk relaxen (hopelijk is het weer daar wel mooi zonnig)en wie weet zien we de zoetwaterdolfijnen nog.