Groeten uit de jungle!
Door: Mariska
Blijf op de hoogte en volg Mariska & Arjan
17 November 2007 | Laos, Vientiane
Terug uit de jungle van Bokeo.....
Wat een bijzondere ervaring was dat weer.
Woensdagochtend vroeg vertrokken we met een soort van open pick up met bankjes richting Bokeo reservaat. We zijn Arjan en ik en nog 6 anderen; 2 nederlanders en 4 engelsen. Een gezellig groepje waar het goed mee klikte. Na de rit van ongveer 1, 5 uur kwamen we uit in een dorpje van ongveer 4 huisjes. Wij waren de enigen die van hieruit niet terug gingen naar Huoay Xai, maar door wilde reizen naar het noorden. Onze tassen werden achtergelaten in een soort van open lucht winkeltje... Hum als dat maar goed gaat komen. Van hieruit was het nog ongeveer een uur bergje op, door een rivier en tussen sporen en blubber doorrijden om bij het startpunt, een klein bergdorpje, aan te komen. Hier begonnen we aan de trekking. Allereerst door 2 rivieren heen, de eerste nog netjes tot op enkelhoogte, die erna al tot ver boven de knieeen. Langs korenvelden staan kleine hutjes waar mensen rusten als de zon te heet wordt. Van hieruit verandert de begroeing. We komen we in een dichter begroeid gebied. We gaan flink omhoog en af en toe flink worstelen om grip te krijgen tussen de boomwortels, stenen en modder. Na ongeveer 40 minuten komen we bij een huisje aan. Hier krijgen we ons ' tuigje' om. 2 banden om de benen en een om de middel, alles aan elkaar verbonden. Aan je middel hangen 2 haken: de een is het safety koord en de ander is hetgeen we straks aan de zipline (ofwel kabel) moeten hangen. Maar als je dan denkt dat we nu bij de ziplines zijn heb je t mis. Eerst nog een flink stuk lopen. Kreun. Net als ik t echt wel gehad heb komen we bij een van de kabels uit. Er wordt nog eenmaal uitgelegd hoe alles werkt en waar je op letten moet en dan is het: Voeten van de grond en gaan!!! Het is ongeveer hetzelfde als wat ik al eens in Costa Rica gedaan heb, maar dat maakt het zeker niet slechter, integendeel! Met een flinke vaart roets je langs de kabel tussen de bomen door naar de andere kant. En zo gaan we naar onze boomhut, degene die het meest ver weg ligt. Deels langs de ziplines, deels lopen en ' klimmen' . De laatste zipline vor dag 1 eindigt in onze boomhut. We kunnen ook alleen via de kabels in- en uit onze boomhut. De boomhut is op ongeveer 40 meter hoogte in een boom gemaakt en de dikke stam is dan ook het middelpunt van onze hut, die uit 2 verdiepingen bestaat.Alles is open, om de rand heen staat een soort van hek en het dak is gemaakt van riet en bamboe. Beneden staan een klein tafeltje met wat krukjes, een keukentje (wasbak en planken) badkamer (koude douche en je staat op planken met een raster waardoor het water naar beneden valt en hurkwc eveneens met open afvoer.) Het uitzicht vanauit het toilet is super: Wanneer kijk je douchend of plassend nou ooit uit op de jungle en zie je 's ochtends vroeg de nevel en wolken boven de bomen hangen?! Boven is alleen een slaapplek, waar niemand durft te slapen, dus zijn wij daar maar gaan liggen. Gelukkig was er een goede klamboe boven de 2 matrasjes want ongedierte zit er genoeg. Wij hebben bovenin hetzelfde uitzicht als vanaf het toilet. Wat een rust zoidden in de jungle. Alles wat je hoort is het geluid van zingende gibbons (helaas niet gespot) vogels en krekels. En af en toe een zipline als het eten wordt gebracht of een van de gidsen langskomt. Beneden en voor ons zien we hele troepen gekleurde vogels voorbij vliegen. Heel onwerkelijk.
We krijgen 3 keer per dag warm eten en vers fruit, wat gebracht wordt door een van de 4 mensen die een zipline verderop huizen. Vanuit ons huisje kunnen we via een deurtje in het hek zelf gebruik maken van de ziplines die om ons huisje heen lopen. Hier eindigt bijna mijn avontuur want ik stap mis op een scheve traptrede, zwik door mijn rechterenkel, glij weg met mijn linker door een randje en ligt dubbelgevouwen beneden aan de trap. Gelukkig kwam ik er met de schrik, een blauwe plek en een klein beetje stijve voet vanaf...
's avonds bij kaarslicht spelen we het kaartspel ' shithead' maar al vrij vroeg ligt iedereen plat. Het is pikdonker en het enige wat je ziet zijn de sterren.
De 2e dag zijn we'vrij' We maken met de gidsen een wandeling naar de rivier. (op een heel rap tempo, kreeg het idee dat de rivier weg zou zijn als we niet snel genoeg zouden lopen. pffff)Wederom dus een pittig stuk wandelen maar erg mooi. Nadeel is de vochtige grond en alle bloedzuigers die er zitten. Ben dan ook niet onaangetast gebleven en wat wondjes rijker. Met 3 mensen durfden we de duik in de rivier aan. Best koud en een flinke stroming dus geen lange zwemtocht helaas. Eenmaal op de kant razendsnel weer in de kleren voor je lekgeprikt werd of leeggezogen door een bloedzuiger. Yuk.
De rest van de dag gerelaxed en wat heen en weer gezipt. De 3e dag werd de terugtocht. Onze gidsen spraken overigens amper enegels en waren dol op het kaartspel wat we mee hadden dus dat hebben we hen maar kado gedaan. Het eerste deel van de tocht was erg mooi, door riviertjes, over rotsen etc. Tot we omhoog noesten, wat een klim! We hebben nog een kijkje genomen in een andere boomhut en bij de allereerste mochten we ons uitleven op de vele verschillende ziplines die daar hingen. Yahoe!!! Die waren echt hel gaaf. Heel hoog en erg lang en een geweldig mooi uitzicht. Maar aan alle pret komt een einde dus nog even doorbikkelen tot we bij het startpunt waren, vies, moe en bezweet.
Maar, zoals ik al zei, een hele bijzondere ervaring. Terug bij het winkeltje waar onze tassen stonden hebben we nog met elkaar gelunched en hebben wij de rest van degroep uitgezwaaid. Helaas bleek onze bus pas de volgende dagte komen en daar sta je dan in een dorpje wat uit hooguit 4 huizen bestaat en de mensen amper een woord engels spreken. Maar een meisje van een jaar of 10 kon ons laten ziend at zij wel een kamer hadden en een hurk toilet en een douche: een grote teil water met kleine bakjes die je kon gebruiken om water over je heen te gooien. Oke..... Doen we. Gauw werd er nog even een bezem door de kamer heen gehaald en toen we net onze tassen hadden binengezet en een mega grote grijs met rode spin (ieuw!!!) hadden ontdekt komt er ineens onder luid getoeter een bus aanrijden..... Meisje gauw ons roepen: het was toch een bus naar Luang Nham Ta. Zij de bus getopt, wij op onze sokken met tassen naar de bus gerend en een plaatsje veroverd. Meisje nog voor ons kaartjes gekcoht en wilde ook keurig ons geld teruggeven wat we voor de kamer hadden betaald. Nou, van ons mocht ze die 2 dollar houden voor alle moeite. Wat een lieve mensen wonen hier toch. En zo zaten we toch nog in de bus naar Lunag Nham Ta.......
Wat een bijzondere ervaring was dat weer.
Woensdagochtend vroeg vertrokken we met een soort van open pick up met bankjes richting Bokeo reservaat. We zijn Arjan en ik en nog 6 anderen; 2 nederlanders en 4 engelsen. Een gezellig groepje waar het goed mee klikte. Na de rit van ongveer 1, 5 uur kwamen we uit in een dorpje van ongveer 4 huisjes. Wij waren de enigen die van hieruit niet terug gingen naar Huoay Xai, maar door wilde reizen naar het noorden. Onze tassen werden achtergelaten in een soort van open lucht winkeltje... Hum als dat maar goed gaat komen. Van hieruit was het nog ongeveer een uur bergje op, door een rivier en tussen sporen en blubber doorrijden om bij het startpunt, een klein bergdorpje, aan te komen. Hier begonnen we aan de trekking. Allereerst door 2 rivieren heen, de eerste nog netjes tot op enkelhoogte, die erna al tot ver boven de knieeen. Langs korenvelden staan kleine hutjes waar mensen rusten als de zon te heet wordt. Van hieruit verandert de begroeing. We komen we in een dichter begroeid gebied. We gaan flink omhoog en af en toe flink worstelen om grip te krijgen tussen de boomwortels, stenen en modder. Na ongeveer 40 minuten komen we bij een huisje aan. Hier krijgen we ons ' tuigje' om. 2 banden om de benen en een om de middel, alles aan elkaar verbonden. Aan je middel hangen 2 haken: de een is het safety koord en de ander is hetgeen we straks aan de zipline (ofwel kabel) moeten hangen. Maar als je dan denkt dat we nu bij de ziplines zijn heb je t mis. Eerst nog een flink stuk lopen. Kreun. Net als ik t echt wel gehad heb komen we bij een van de kabels uit. Er wordt nog eenmaal uitgelegd hoe alles werkt en waar je op letten moet en dan is het: Voeten van de grond en gaan!!! Het is ongeveer hetzelfde als wat ik al eens in Costa Rica gedaan heb, maar dat maakt het zeker niet slechter, integendeel! Met een flinke vaart roets je langs de kabel tussen de bomen door naar de andere kant. En zo gaan we naar onze boomhut, degene die het meest ver weg ligt. Deels langs de ziplines, deels lopen en ' klimmen' . De laatste zipline vor dag 1 eindigt in onze boomhut. We kunnen ook alleen via de kabels in- en uit onze boomhut. De boomhut is op ongeveer 40 meter hoogte in een boom gemaakt en de dikke stam is dan ook het middelpunt van onze hut, die uit 2 verdiepingen bestaat.Alles is open, om de rand heen staat een soort van hek en het dak is gemaakt van riet en bamboe. Beneden staan een klein tafeltje met wat krukjes, een keukentje (wasbak en planken) badkamer (koude douche en je staat op planken met een raster waardoor het water naar beneden valt en hurkwc eveneens met open afvoer.) Het uitzicht vanauit het toilet is super: Wanneer kijk je douchend of plassend nou ooit uit op de jungle en zie je 's ochtends vroeg de nevel en wolken boven de bomen hangen?! Boven is alleen een slaapplek, waar niemand durft te slapen, dus zijn wij daar maar gaan liggen. Gelukkig was er een goede klamboe boven de 2 matrasjes want ongedierte zit er genoeg. Wij hebben bovenin hetzelfde uitzicht als vanaf het toilet. Wat een rust zoidden in de jungle. Alles wat je hoort is het geluid van zingende gibbons (helaas niet gespot) vogels en krekels. En af en toe een zipline als het eten wordt gebracht of een van de gidsen langskomt. Beneden en voor ons zien we hele troepen gekleurde vogels voorbij vliegen. Heel onwerkelijk.
We krijgen 3 keer per dag warm eten en vers fruit, wat gebracht wordt door een van de 4 mensen die een zipline verderop huizen. Vanuit ons huisje kunnen we via een deurtje in het hek zelf gebruik maken van de ziplines die om ons huisje heen lopen. Hier eindigt bijna mijn avontuur want ik stap mis op een scheve traptrede, zwik door mijn rechterenkel, glij weg met mijn linker door een randje en ligt dubbelgevouwen beneden aan de trap. Gelukkig kwam ik er met de schrik, een blauwe plek en een klein beetje stijve voet vanaf...
's avonds bij kaarslicht spelen we het kaartspel ' shithead' maar al vrij vroeg ligt iedereen plat. Het is pikdonker en het enige wat je ziet zijn de sterren.
De 2e dag zijn we'vrij' We maken met de gidsen een wandeling naar de rivier. (op een heel rap tempo, kreeg het idee dat de rivier weg zou zijn als we niet snel genoeg zouden lopen. pffff)Wederom dus een pittig stuk wandelen maar erg mooi. Nadeel is de vochtige grond en alle bloedzuigers die er zitten. Ben dan ook niet onaangetast gebleven en wat wondjes rijker. Met 3 mensen durfden we de duik in de rivier aan. Best koud en een flinke stroming dus geen lange zwemtocht helaas. Eenmaal op de kant razendsnel weer in de kleren voor je lekgeprikt werd of leeggezogen door een bloedzuiger. Yuk.
De rest van de dag gerelaxed en wat heen en weer gezipt. De 3e dag werd de terugtocht. Onze gidsen spraken overigens amper enegels en waren dol op het kaartspel wat we mee hadden dus dat hebben we hen maar kado gedaan. Het eerste deel van de tocht was erg mooi, door riviertjes, over rotsen etc. Tot we omhoog noesten, wat een klim! We hebben nog een kijkje genomen in een andere boomhut en bij de allereerste mochten we ons uitleven op de vele verschillende ziplines die daar hingen. Yahoe!!! Die waren echt hel gaaf. Heel hoog en erg lang en een geweldig mooi uitzicht. Maar aan alle pret komt een einde dus nog even doorbikkelen tot we bij het startpunt waren, vies, moe en bezweet.
Maar, zoals ik al zei, een hele bijzondere ervaring. Terug bij het winkeltje waar onze tassen stonden hebben we nog met elkaar gelunched en hebben wij de rest van degroep uitgezwaaid. Helaas bleek onze bus pas de volgende dagte komen en daar sta je dan in een dorpje wat uit hooguit 4 huizen bestaat en de mensen amper een woord engels spreken. Maar een meisje van een jaar of 10 kon ons laten ziend at zij wel een kamer hadden en een hurk toilet en een douche: een grote teil water met kleine bakjes die je kon gebruiken om water over je heen te gooien. Oke..... Doen we. Gauw werd er nog even een bezem door de kamer heen gehaald en toen we net onze tassen hadden binengezet en een mega grote grijs met rode spin (ieuw!!!) hadden ontdekt komt er ineens onder luid getoeter een bus aanrijden..... Meisje gauw ons roepen: het was toch een bus naar Luang Nham Ta. Zij de bus getopt, wij op onze sokken met tassen naar de bus gerend en een plaatsje veroverd. Meisje nog voor ons kaartjes gekcoht en wilde ook keurig ons geld teruggeven wat we voor de kamer hadden betaald. Nou, van ons mocht ze die 2 dollar houden voor alle moeite. Wat een lieve mensen wonen hier toch. En zo zaten we toch nog in de bus naar Lunag Nham Ta.......
-
17 November 2007 - 15:02
Inge:
Hey Tarzan en Jane!
Wat een avontuur weer zeg! Volgend jaar moeten jullie maar mee doen met exp. robinson!
-
18 November 2007 - 10:24
Aad En Marion:
We zijn erg onder de indruk van jullie avonturen en slaakten een zucht van verlichting dat jullie weer met beide benen op de grond staan. We krijgen een heel goede indruk van de levenswijze van de mensen in Laos vooral. Waar jullie de tijd vandaan halen om deze weblogs bij te houden, is ons een raadsel. We zijn er wel blij mee telkens een uitgebreid verslag te kunnen lezen. Ook oma Heukelom is erg onder de indruk.
Liefs,
Aad en Marion (papa en mama) -
18 November 2007 - 11:48
Suzanne:
Hi avonturiers! Wat een leuk verslag om te lezen zeg, jullie maken nog eens wat mee! Echt 'n heel leuk verhaal, ik ben erg benieuwd naar de foto's die jullie gemaakt hebben vanuit de jungle en jullie boomhut, die moeten prachtig zijn! Heel veel plezier nog, tot de volgende update! Groetjes Suus -
18 November 2007 - 14:37
Arjan & Sierou:
Zip..... geen videocamera bij jullie zeker ?Ik had jullie wel willen zien slingeren! Vast spectaculairder dan we hebben gezien bij Tarzan!
WAUW!!!
Ben erg benieuwd naar de foto's! En het uitzicht vanaf je toilet niet te vergeten :-)
Ik mis je verschrikkelijk! Maar geniet enorm van dit soort verhalen (ach ja... een enkel zwikken.... ken dat... niet handig! Vooral niet midden in de jungle!!)
Doen jullie voorzichtig verder?
En genieten jullie ook vooral?
Liefs!
Arjan en Sierou -
18 November 2007 - 18:22
Reijana:
Mariska Arjan,
Nou wel spannend en avontuurlijk, maar al die beesten! wij houden het toch maar op de koeien, liefste dieren van de wereld.Heel gezellige avond gehad met je familie en een prachtige foto van Puck,
ze misten jullie wel. Marijke heeft een zoon Jesse Mijndert Everardus !!!
Een goede reis verder en de hart.groeten
vanuit Weesp
-
19 November 2007 - 04:21
Ellen:
Leuk, zo'n reisverslag in mijn nachtdienst! Heb net even pauze om te eten, dus snel m'n mail gecheckt. Gaaf zeg, wat je schrijft, het is wel een superreis als ik het zo lees!
Deze pagina is trouwens ook leuk, die gebruik je voor het eerst, of niet? Ik had 'm nog nooit gezien in elk geval.
Nou, heel veel plezier nog, gaat het goed met jou en Arjan? Toch ook wel weer spannend, zo'n eerste reis samen...
Heel veel groetjes, Ellen -
19 November 2007 - 19:44
Sabine:
Tjee, wat een verhalen weer! Het lijkt me wel helemaal fantastisch om zo van boom naar boom te slingeren. Maar om nu te moeten slapen tussen al die enge beesten....ieuwwwwww!
Veel plezier nog!
Groetjes Sabine -
19 November 2007 - 19:45
Wim Van Beek:
Mariska & Arjan
Leuk om zo even jullie belevenissen door te lopen ! Nog bedankt voor de mooie foto op 'linnen'. Ziet er prachtig uit; een geweldig cadeau.
gr. Yolande, Renee, Job, Sebastiaan en Wim -
20 November 2007 - 12:47
Yvette:
Lekker zo tussen al die spinnen en ongedierte, krijg meteen zin om te gaan!!Maar ehhe daarnaast maak je wel veel mooie dingen mee! Gaaf joh! -
20 November 2007 - 19:50
Anneke:
Hoi Mariska en Arjan. Wat een avontuur maken jullie mee, ben wel een beetje jaloers op jullie. Bevalt Arjan het ook wel. dat gekampeer in een boomhut? Nou ik wens jullie nog veel plezier en ook gr van Peter. -
21 November 2007 - 10:35
Tamara:
Oohhh Mariska, dit is toch ook wel ech helemaal jouw ding he! Geweldig...
Ik krijg de kriebels als ik het lees en het doet me denken aan mijn eigen canopy...ben blij dat het jullie zo goed bevalt!
Nu maar hopen dat Arjan het ook een succes vindt ;)
Geniet er nog lekker van, en ik kijk alweer uit naar je volgende dagboek stuk!
X Tamara -
08 December 2007 - 19:51
Remco:
He maris,
Ik zie dat jullie het enorm leuk hebben! Geniet er lekker van en fijne reis verder.
Groetjes,
Rem
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
