Sabadee!
Door: Mariska
Blijf op de hoogte en volg Mariska & Arjan
17 November 2007 | Laos, Vientiane
Sabadee! Dat hebben we vandaag zo ongeveer de hele dag gehoord. Op deze manier groet je elkaar in he Laotiaans. En bijna alle mensen zeggen je ook zeer vriendelijk gedag.
Nadat we met de bus zijn uigtestapt op t busstation ergens buiten Lunag Nham Ta, hebben we een ' jumbo' (klein pick upje met bankjes) gezocht die ons naar t stadje wilde brengen. Stadje bestaat uit een oud en nieuw deel: oud deel is voor de locals: houten huisjes op palen met rieten daken, kippen en varkens die rond lopen en veel open winkeltjes met kleding en slippers. Nieuwe gedeelte heeft ook deze huisjes maar daarnaast veel guesthouses en restaurantjes en internetcafeetjes. We hebben ons naar een guesthouse laten brengen waar we iig warme water hadden. Heerlijk om eindelijk al die viezigheid en zweet van ons af te kunnen spoelen. Lekker gegeten (eten is echt zalig) en daarna plat. Heel slecht geslapen; keiharde matras en kon 's ochtends echt geen stap meer verzetten: elke spier in mijn lichaam voelde ik....
Aangezien we hier nog een nacht zouden blijven hebben we eerst een ander onderkomen gezocht: uigezocht op een zacht matras. Daarna lekker ontbeten en gewacht tot de wolken tussen de bergen waren weggetrokken. (het is flink fris in het noorden als de zon niet schijnt) Zo rond het middaguur een scooter gehuurd (voor nog geen 4 dollar voor de hele dag, net nieuw er stond maar een paar km op de teller.)en rond gaan toeren. Kregen een kaartje mee dus we zijn wat van de hoofdwegen afgegaan en door kleine dorpjes gereden. Veel bekijks, veel ' sabadee' . Wederom de houten huisjes op palen, overal varkens en kippen en spelende kinderen. Op het land zijn mensen hard aan het werk. Wat moet dat ongelovelijk zwaar zijn, met de hand en in die brandende zon! Verder zijn we nog bij een stuppa geweest. Op ongeveer 10 km rijden moest een Akha dorpje zijn. Dit is een bergstam die vooral bekend staat om zijn mooi versierde hoofddeksels. Vol goede moed begonnen we aan de tocht. Door een riviertje heen, maar de hobbelige weg ging steeds hoger, bocht naar bocht tot we echt flink op hoogte zaten. We keken neer op woud en na een tijdje was t stadje al niet meer te zien. Hmmmm.... Maar ondertussen al ver gekomen dus nu maar doorgaan. En onze moeite werd beloond; een ruime 10 km later kwamen we uit in een dorpje. Moge 1 ding duidelijk zijn: Toeristen worden hier echt nauwelijks gezien. Het halve dorp liep leeg, inclusief kippen eenden honden en varkens. Mensen probeerden een gesprek aan te gaan en een enkleing probeerde nog iets te verkopen. Jammer dat je elkaar dan zo slecht begrijpt ondanks gebaren, tekenen in het zand met een stok en het woordenboekje in de LP. Voorzichtig zijn we het dorpje ingelopen, aftastend wat de bewoners zouden doen. De meesten bleven op afstand, lacherig maar wel vriendelijk. Een man kwam naar ons toe om gedag te zeggen met een grote lach een een mond vol pikzwarte tanden (van de opium) en ergens anders zat een mooi aangeklede dame met een prachtig hoofddeksel (zwart vol zilveren muntjes en kralen) een kip te plukken. Kleine kinderen liepen met hun babybroertje of zusje op de rug.
De kinderen vonden het erg leuk om de fotos in de Lonely planet te bekijken en riepen rots " Aka" bij een foto van mensen van hun stam. Toen we weer weggingen werden we dan ook door een flinke groep kinderen uigezwaaid: ' sabadee en byebye' (namen ze over van ons)
Wat een ervaring was dit......
Die mensen zitten echt enorm ver van de bewoonde wereld, met recht kan je zeggen ' hilltribe village'
Na een spannende rit terug (berg af met al die bochten zand en stenen is geen pretje)zijn we nog doorgereden naar t busstation om te informeren hoe laat de bus morgen naar Luang Prabang vertrekt. Half 9 daar staan, half 10 weg. Dit zal een flinkerit worden, ergens tussen de 8 en 12 uur lang.....
Nadat we met de bus zijn uigtestapt op t busstation ergens buiten Lunag Nham Ta, hebben we een ' jumbo' (klein pick upje met bankjes) gezocht die ons naar t stadje wilde brengen. Stadje bestaat uit een oud en nieuw deel: oud deel is voor de locals: houten huisjes op palen met rieten daken, kippen en varkens die rond lopen en veel open winkeltjes met kleding en slippers. Nieuwe gedeelte heeft ook deze huisjes maar daarnaast veel guesthouses en restaurantjes en internetcafeetjes. We hebben ons naar een guesthouse laten brengen waar we iig warme water hadden. Heerlijk om eindelijk al die viezigheid en zweet van ons af te kunnen spoelen. Lekker gegeten (eten is echt zalig) en daarna plat. Heel slecht geslapen; keiharde matras en kon 's ochtends echt geen stap meer verzetten: elke spier in mijn lichaam voelde ik....
Aangezien we hier nog een nacht zouden blijven hebben we eerst een ander onderkomen gezocht: uigezocht op een zacht matras. Daarna lekker ontbeten en gewacht tot de wolken tussen de bergen waren weggetrokken. (het is flink fris in het noorden als de zon niet schijnt) Zo rond het middaguur een scooter gehuurd (voor nog geen 4 dollar voor de hele dag, net nieuw er stond maar een paar km op de teller.)en rond gaan toeren. Kregen een kaartje mee dus we zijn wat van de hoofdwegen afgegaan en door kleine dorpjes gereden. Veel bekijks, veel ' sabadee' . Wederom de houten huisjes op palen, overal varkens en kippen en spelende kinderen. Op het land zijn mensen hard aan het werk. Wat moet dat ongelovelijk zwaar zijn, met de hand en in die brandende zon! Verder zijn we nog bij een stuppa geweest. Op ongeveer 10 km rijden moest een Akha dorpje zijn. Dit is een bergstam die vooral bekend staat om zijn mooi versierde hoofddeksels. Vol goede moed begonnen we aan de tocht. Door een riviertje heen, maar de hobbelige weg ging steeds hoger, bocht naar bocht tot we echt flink op hoogte zaten. We keken neer op woud en na een tijdje was t stadje al niet meer te zien. Hmmmm.... Maar ondertussen al ver gekomen dus nu maar doorgaan. En onze moeite werd beloond; een ruime 10 km later kwamen we uit in een dorpje. Moge 1 ding duidelijk zijn: Toeristen worden hier echt nauwelijks gezien. Het halve dorp liep leeg, inclusief kippen eenden honden en varkens. Mensen probeerden een gesprek aan te gaan en een enkleing probeerde nog iets te verkopen. Jammer dat je elkaar dan zo slecht begrijpt ondanks gebaren, tekenen in het zand met een stok en het woordenboekje in de LP. Voorzichtig zijn we het dorpje ingelopen, aftastend wat de bewoners zouden doen. De meesten bleven op afstand, lacherig maar wel vriendelijk. Een man kwam naar ons toe om gedag te zeggen met een grote lach een een mond vol pikzwarte tanden (van de opium) en ergens anders zat een mooi aangeklede dame met een prachtig hoofddeksel (zwart vol zilveren muntjes en kralen) een kip te plukken. Kleine kinderen liepen met hun babybroertje of zusje op de rug.
De kinderen vonden het erg leuk om de fotos in de Lonely planet te bekijken en riepen rots " Aka" bij een foto van mensen van hun stam. Toen we weer weggingen werden we dan ook door een flinke groep kinderen uigezwaaid: ' sabadee en byebye' (namen ze over van ons)
Wat een ervaring was dit......
Die mensen zitten echt enorm ver van de bewoonde wereld, met recht kan je zeggen ' hilltribe village'
Na een spannende rit terug (berg af met al die bochten zand en stenen is geen pretje)zijn we nog doorgereden naar t busstation om te informeren hoe laat de bus morgen naar Luang Prabang vertrekt. Half 9 daar staan, half 10 weg. Dit zal een flinkerit worden, ergens tussen de 8 en 12 uur lang.....
-
17 November 2007 - 16:56
Pa Vermeij:
Hoi Ris en Arjan,
Leuk he zo overleven in de rimboe,ik heb zitten smullen van je laatste twee verhalen.Heel erg bedankt voor die fantastische mooie foto van Puck.We zijn er erg blij en ontroerd mee.Ze hangt in de gang boven de plek waar ze altijd sliep.Mooie plek.Prachtig.Nog veel plezier verder en sterkte met de lange busreis.Dikke kus van je vader en een hand aan Arjan.
Tot het volgende verslag. -
17 November 2007 - 21:33
FC Weesp:
Vreemde gewaarwording zo'n afgelegen dorpje, maar een ervaring om in te lijsten denk ik. Heel beeldend geschreven trouwens, kon me er een goed beeld bij vormen.
De jungle-ervaring lijkt me ook heel bijzonder, alleen moet je niet onder een boom door lopen waar ergens bovenin een open toilet hangt....
Succes met de bustocht en veel plezier in de rest van de reis, maar volgens mij is het tot nu toe al heel bijzonder en geslaagd.
liefs, Peter -
18 November 2007 - 14:41
Arjan & Sierou:
nóg nieuwsgieriger geworden naar beelden!!! -
18 November 2007 - 20:12
Marielle:
hoi,hoi
Nou ik ben even aan het bijlezen geweest. Pff,het duizelt,maar dat kan ook door die 40 meter hoge hut komen, jullie hebben al veel gezien en zijn nog niet terug. Echt een Mariska-vakantie. Leuk dat je aan Anna's derde verjaardag hebt gedacht, attent!
Ze was echt jarig. De volgende ochtend toen ik haar uit bed haalde vroeg ze of ze nog jarig was, nee, vertelde ik haar. Maar beneden hingen de slingers nog. Ze keek eens omhoog en zei: Nou volgens mij ben ik nog wel jarig hoor.
Doe voorzichtig!!!
Groetjes,
Marielle en de rest
-
19 November 2007 - 09:37
Suzan:
Hoi allebei. Zo, ik heb alles weer doorgelezen...heerlijk. Geniet er nog maar van... ik benieuwsgierig naar de volgende avonturen, en ik kan niet wachten tot ik fotos zie!!!
xxxx suzan
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
