Aftellen

Inmiddels zitten we op 17 dagen voor vertrek en is de laatste fase voor de reis aangebroken. Beiden zijn we klaar met werken. Maris heeft een mooi afscheid gehad op haar werk en Arjan heeft volgende week nog een afscheidsborrel met zijn (ex) collega`s. We ontvangen veel lieve kaartjes, mailtjes, kadootjes en woorden. Het is heel leuk te merken dat zoveel mensen interesse tonen en met ons meeleven! Op 11 juli hebben we ons afscheidsfeest voor vrienden en familie en op 15 juli om 7.00 uur `s ochtends vliegen we ons avontuur tegemoet! Nu proberen we te wennen aan het idee dat we een jaar vrij zijn. Dat blijft heel gek en het voelt dan ook nog als een gewone vakantie.

Het blijft ook vreemd om elke keer als je bij iemand weggaat je af te vragen of je deze persoon nog gaat zien voor vertrek of dat we dan nu echt voor een jaar afscheid gaan nemen van elkaar. En met sommigen zal het misschien een defintief afscheid zijn.... Dat is en blijft voor ons toch het moeilijkste aspect aan zo`n lange tijd van huis zijn; de mensen die belangrijk voor je zijn zo`n lange tijd te moeten missen.

En nu begint het inpakken! Zowel het inpakken van al onze eigendommen in het huis, als het inpakken van de rugzak waaruit we het komende jaar gaan leven.
Maris heeft haar stapeltjes met kleren al uitgestald om eens te zien hoeveel (of eigenlijk hoe weinig) het nou precies is en Arjan gaat daar de komende week mee aan de slag. De eerste dozen staan ingepakt in de gang en de komende week gaan we het huis verder leegruimen en hetgeen weg kan afvoeren. De andere regelzaken hebben we naar ons idee gedaan, maar toch wachten we nog steeds op het moment waarop een van ons midden in de nacht wakker wordt en bedenkt dat we iets belangrijks vergeten zijn. Het kan toch niet zo zijn dat we aan alles gedacht hebben?!?

Verder komt er zo af en toe een enorme vlaag van gezonde spanning voorbij, het komt nu toch echt heel dichtbij! Waar beginnen we aan? Hoe zal het ons bevallen? Zijn we het na 3 maanden al zat? Wordt het alles wat we ervan verwachten/hopen? Over 1 ding zijn we in ieder geval wel zeker: we zijn ontzettend blij dat we de reis (kunnen) gaan maken. Al besluiten we uiteindelijk eerder terug te gaan, we hebben het gedaan en zullen nooit zeggen.."hadden we maar"....

Groetjes vanuit Alkmaar!