Colombia, land van cocaine en criminaliteit?

Colombia, land van cocaine en criminaliteit? Dit is het beeld wat veel mensen van Colombia hebben. Deze reputatie is deels terecht, want zowel de cocaine handel als de criminaliteit zijn de kernwoorden geweest in de geschiedenis van Colombia. Echter werkt het land sinds enkele jaren hard om hiervan af te komen. Steeds meer gebieden zijn veilig bereisbaar, er wordt streng gecontroleerd en het toerisme is sterk in ontwikkeling. En dit is terecht, want het land heeft veel te bieden. De mensen zijn vriendelijk, de natuur divers en een aantal van de oude koloniale steden stralen gezelligheid uit. Wij zijn zelf maar korte tijd in Colombia geweest en hebben hierdoor alleen de kuststreek kunnen bekijken, maar onze ervaringen zijn zeer positief en we willen zeker nog een keer terug om nog meer van dit mooie land te kunnen ervaren. Veel leesplezier! Liefs, Arjan en Mariska

11 maart 2010 Maracaibo (Venezuela) – Maicao (Colombia) – Santa Marta – Taganga
Op de afgesproken tijd staat de taxi chauffeur van de vorige dag voor het hostel te wachten om ons terug te brengen naar de busterminal. Als we op de terminal zijn worden we doorgestuurd naar de klaarstaande chickenbus (oude amerikaanse schoolbus) die naar Maicao gaat. Als we erin gaan en constateren dat alle deuren en ramen open ‘gaten’ zijn en er geen stoel meer vast of rechtopstaat begint Arjan te twijfelen of het niet handiger is de por puesto (veiliger en sneller) te nemen. Door het getwijfel stappen we uiteindelijk toch uit de bus (tot onbegrip van de busmannetjes die ons nog naroepen dat dit de laatste bus is en echt een stuk goedkoper dan de por puesto) en lopen we naar de por puesto standplaats. We schrijven ons in voor de volgende por puesto naar Maicao (een oude grote amerikaanse bak voor 5 personen plus chauffeur) en weten in ieder geval al snel dat het niet de snelste optie is, we zijn namelijk de eerste wachtenden. Een uur later is het aantal gestegen tot 4 en met 10 bolivares pp extra wordt de laatste plek afgekocht. Vamos! In dat uur wachten hebben we trouwens behoorlijk wat bekijks (Maris vooral uiteraard, logisch), het is duidelijk dat er ook in dit deel van Venezuela niet veel backpackers langskomen of op de terminal rondhangen. Het bekijks wordt er overigens niet minder op als we het nummerbord van de por puesto op de foto zetten voor het fotoboek. Hoewel de afstand tussen Maracaibo en Maicao maar zo’n 150 km is, duurt de rit erg lang. Het eerste deel doordat het verkeer in Maracaibo de boel behoorlijk vast zet, het tweede deel doordat de Venezulaanse staat het noodzakelijk vindt zeer veel paspoort controles te houden richting de grens met Colombia. Uiteindelijk zijn we tot de grens met Colombia 10x(!) gecontroleerd. Het ergste punt was een controle waarbij de controleur op zichtafstand stond van de vorige en dus al van de vorige controle had kunnen weten dat het ok is. De grens zelf is verdeeld in drie stukken op telkens een paar kilometer van elkaar. Eerst wordt de vertrekbelasting betaald, daarna volgt het uitstempelen voor Venezuela en als laatste het instempelen in Colombia. Het laatste verloopt zo vriendelijk, dat we direct een goed gevoel krijgen bij ons bezoek aan Colombia. Aan de grens wisselen we na stevig onderhandelen onze laatste Bolivares om voor Pesos tegen een (volgens één van de lokale mede passagiers) goede koers. 10 minuten later zijn we in Maicao, waar we direct geloodst worden naar de bus naar Santa Marta. In de tijd dat het duurt voor vertrek kopen we eten en drinken en wisselen we wat Amerikaanse dollars om extra geld te hebben. Hoewel de bus voorzien is van airco, is deze niet in staat het echt koel te houden en wordt het wederom en plakkerige rit met vele stops door de passagiers die overal in en uit kunnen stappen. Ruim 4 uur later zijn we in Santa Marta. Vlak voor de bus standplaats wordt de bus nog onderworpen aan een uitgebreide inspectie door de politie, iets wat je veel ziet en een aantal jaren geleden is ingezet om drugshandel en criminaliteit tegen te gaan. Vanaf de busstop nemen we een taxi naar Taganga, een plaatsje op zo’n 10 minuten van Santa Marta. Vooraf hadden we een hostel in gedachten, maar deze blijkt vol te zijn en zo belanden we uiteindelijk in (hoe kan het ook anders): Casa Holanda. Leuk hostel met een ruime kamer in het centrum van het dorp. Na een hoog noodzakelijke douche zoeken we een terrasje aan het strand voor een hapje eten en een biertje. Pffff, heerlijk!

12 maart 2010 Taganga
Vandaag een rustig dagje in Taganga. Taganga is een klein dorp, wat aan een mooie baai ligt. In de baai liggen aan de ene kant allemaal vissersbootjes en aan de andere kant is een stuk strand. Op de hoofdstraat staan diverse rieten hutjes waar je kan eten en zijn er vele ‘jugo’tentjes (heerlijke verse vruchtensap van diverse vruchten) De sfeer is erg relaxed en behalve de lokale bevolking lopen er ook een aantal hippies rond en zijn er wat hostels, barretjes, winkeltjes en restaurantjes. Het leven vindt voornamelijk buiten plaats en gaat overal gepaard met gezellige muziek. Aan het eind van de dag komt de visvangst binnen en uitgestald op een bootje wordt er vis verkocht en schoongemaakt. ’s Ochtends zijn we wezen informeren voor duiken en vervoer naar het Nationaal Park en beiden hebben we ook geregeld. ‘s Middags zijn we naar het strandje in Taganga zelf gegaan. Dit is niet heel groot, maar wel gezellig en het water koelt heerlijk af! Jammer van het afval wat toch ook in het water drijft. We blijven lekker op het strand tot de zon ondergaat en dan gaan we terug voor een koude douche en hebben we een heerlijke maaltijdsalade met seafood.

13 maart 2010 Taganga
Vanochtend vroeg op en gelukkig konden we ons ontbijt ook iets eerder krijgen. De mensen die hier werken zijn echt vriendelijk en de sfeer is goed. Mooi op tijd staan we bij de duikschool (octopus) waar we tegen een mooi prijsje 2 fundives kunnen gaan maken. Met ons gaan er nog 2 groepen mee die hun Padi aan het halen zijn. Zij worden eerst gedropt en daarna gaan wij samen met een divemaster door. Zoals afgesproken doen we eerst een drift dive. Het zicht is redelijk en de divemaster heeft een goed oog want hij spot ontzettend veel. Wij worden hier zelf ook steeds beter in en zo zien we behalve de mooie angelfish ook steenvissen, platvissen, kreeften, 2 mooie kleine blauwe garnalen, grote pufferfish (ballonvis), boxfish, moray eals etc. Na iets minder dan een uur gaan we weer omhoog en eten we wat snacks op een verlaten strandje. Daarna is het tijd voor de 2e duik, die van alles wat heeft. Beetje stroming, beetje zwemmen, rustig water en eveneens zien we veel mooie dingen, waaronder een rood zeepaardje en een soort van zeeslakken. In de middag moeten we (nadat we Sabine en Bart gebeld hebben ivm de geboorte van hun 1e dochter hoera!) naar Santa Marta omdat de geldautomaat hier in Taganga niet werkt. Het hotel wil wel graag dat we per dag vooruit betalen (duidelijk hollandse mentaliteit: hebben we nog niet eerder meegemaakt tijdens de reis) We nemen de lokale bus en al hebben we geen idee waar we eruit moeten, we gokken goed (Plaza Bolivar) en vinden de bank waar we in 1 keer wat meer geld kunnen opnemen. We struinen nog een rondje door Santa Marta, eveneens een koloniale stad met mooie gebouwen en vele fruitkarren. Voor de bus terug moeten we naar de markt lopen waar vele busjes voorbij rijden. Je moet dus snel kijken of er op het raam Taganga staat en je hand opsteken. Dit lukt ons vrij snel en het busje rijdt stapvoets door het marktgedeelte heen zodat wij mooi rond kunnen kijken. Winkels, kraampjes, straatverkopers, schoenpoetsers en mannetjes met aftekenlijsten die de bus aanhouden en iets laten betalen voor de doorgang. De chauffeur rijdt na dit stuk als een idioot en Arjan, die naast de open deur zit, moet zich goed vasthouden om in de bochten niet naar buiten geslingerd te worden. Bovenop de berg stappen we uit zodat we nog kunnen genieten van het uitzicht op Taganga en lopen het laatste stuk, zo’n 20 minuten, naar beneden. Als we terug zijn betalen we meteen de overige nachten ook, eten we en sluiten we de avond af met Greys anatomy, waarvan we alle afleveringen die we thuis niet meer hebben gezien hebben gedownload, een feest voor Maris, bijna 2 weken elke avond Mc Dreamy and Mc Steamy!

14 maart 2010 Taganga, Tyrona NP
Vandaag gaan we naar Tyrona NP, een park op een ruim uur rijden vanaf Taganga. Het vervoer hebben we via het reisbureautje geregeld. Helaas kunnen we niet vroeger dan 9.30 uur vertrekken ivm andere deelenemers die dat niet willen, aldus het reisbureau. Om kwart over 9 wordt er op de deur geklopt: of we klaar zijn, het vervoer is er. Dat zijn we dus kunnen we gaan.... denken we. Als we echter beneden zijn is er geen vervoer en wordt ons gemeld dat het een kwartiertje later wordt ivm verkiezingsdag. We maken kennis met het andere stel dat mee rijdt en horen dat ook zij graag vroeger dan 9.30 uur hadden willen vertrekken, in tegenstrijd met de info van het reisbureau dus. Het kwartiertje wordt uiteindelijk 3 kwartier maar dan gaan we toch echt. Onderweg maakt de chauffeur nog een praatje en moet er nog getankt worden, dus eer we bij het park zijn is het al 11.15 uur. Bij de ingang worden we door de politie uitgebreid gecontroleerd. Een voor een worden onze tassen leeggemaakt, worden we gefouileerd en wordt paspoort en portomonee aan een inspectie onderworpen. Dan moeten we nog een stukje rijden en kunnen we eindelijk starten aan onze wandeling. Eigenlijk zouden we om 17.00 uur opgehaald worden, maar Maris spreekt met de chauffeur af dat dit 17.30 uur wordt. We balen ervan dat het al zo laat is omdat we besloten hadden niet in het park te overnachten, maar er 1 dag te blijven. Het eerste stuk lopen we door de jungle. Al vrij snel spotten we apen; capucijnapen. Even verderop staat een stelletje naar de bomen te turen. We gaan bij hen staan en zien een miereneter in de boom. Een ander soort als in Los Llanos. Deze is kleiner. Gaaf! Het volgende stuk lopen we samen met hen, stukjes klimmen, stukje over rotsen heen, spotten nog meer capucijnapen tot we na een uur lopen vanuit de jungle ineens aankomen bij Arrecifes strand. Hier drinken we een vers sapje en genieten we van de omgeving. Prachtig. Aan de ene kant een groot zandstrand en het blauw van de zee en aan de andere kant het groen van palmbomen en de jungle. Een grote groep overvliegende pelikanen en in het water tegen de jungle aan zitten zwarte en witte ibissen. Samen lopen we over het strand weer verder naar het 2e deel. We passeren nog een heel klein mooi strandje, klimmen nog meer over rotsen heen tot we op een stuk uitkomen wat ons door een palmbomenveld heen leidt. In holletjes op de grond zien we mooi gekleurde krabben wegschieten. Het volgende wat grotere strand heet La Piscina, de naam zegt het al: hier kan je zwemmen. Het strand ligt in een baai tussen de rotsen, ook erg mooi. Wij besluiten echter door te lopen naar het laatste strand: Cabo San Juan. Ook hier een pad tussen jungle en palmbomen heen en nog veel meer krabben en kleine hagedisje. Op het strand aangekomen zien we dat hier alle toeristen zitten. Het ziet er wit van! Hier kan je overnachten in een hangmat, tent of cabana en velen doen dit. Ook het strand ligt aardig vol, maar we nemen hier toch een duik in de zee. Vlak voordat het tijd is om terug te gan lopen we nog een klein stukje door. Achter Cabo blijkt nog een groot strand te zijn: veel rustiger en groter met prima zwemwater. Vanuit hier kan je nog doorlopen naar 2 nederzettingen, maar helaas is daar voor ons geen tijd voor. Wij moeten de terugweg starten om op tijd terug te zijn voor de taxi. In een stevig tempo lopen we door en hebben op Arrecife strand tijd om nog een heerlijk vers sapje te bestellen. Ruim voor de afgesproken tijd zijn we terug op de afgesproken plek, maar de taxi is er nog niet..... en komt ook niet. Na ruim een uur wachten tussen vervelende vliegen en stekende muggen is hij er nog niet. Er zijn nog 3 jongens die om dezelfde tijd zouden worden opgehaald en ook nog staan te wachten. We besluiten gezamenlijk terug te lopen naar de ingang (5 km) en daar te zien of we wat anders kunnen regelen. Vanaf hier rijdt er alleen een shuttle naar de ingang en weer terug en deze is al vertrokken. Inmiddels is het donker en zien we tijdens het lopen grote lichtgevende insecten vliegen. Na een klein kwartiertje komt er een busje aan: dit blijkt de ophaal van de jongens te zijn. Wij vragen de chauffeur of we ook mee kunnen en dat is geen probleem. De chauffeur rijdt nog wat verder terug en pikt nog 2 mensen op. Vervolgens is het wachten op een wat grotere groep die ook terug wil en geen vervoer heeft. Alleen past niet iedereen meer in de bus en kunnen zij maar niet beslissen wat te doen. Als de chauffeur dan de motor start gaan er toch maar 4 meiden mee. Lekker opgepropt starten we om 19.00 uur eindelijk aan de terugweg. Onderweg wordt de tank nog even volgegooid dmv een jerrycan en een klein slangetje, maar we komen veilig terug. Het reisbureautje is al dicht, maar morgen gaan we ons geld terughalen. Na een nodige douche gaan we nog wat eten en is het mooi geweest voor vandaag.

15 maart 2010 Taganga
We nemen er lekker de tijd voor om op te staan. Geen plannen vandaag behalve de bus voor de volgende dag regelen, ons geld terughalen en relaxen op het strand. Als we aan het ontbijt zitten komt het meisje van het tourbureautje (zit tegenover ons hostel) vragen of het allemaal goed is gegaan gisteren. We vertellen haar dus dat de taxi niet is komen opdagen en dat we na 2 uur wachten wat anders geregeld hebben en dat we graag ons geld voor dat deel terug willen. Zij gaat even overleggen en ook zij krijgen de chauffeur niet te pakken op zijn telefoon. Zonder problemen krijgen we ons geld terug. Na het ontbijt lopen we nog een rondje door het dorp en bij één van de andere tourbureaus melden we ons aan voor de rit naar Cartagena die volgende dag om 7.30 uur start met passagiers ophalen en om uiterlijk 8.30 uur begint aan de reis. Hoewel iets duurder dan met de lokale bus, is dit vervoer rechtstreeks en lekker in de airco. Na het rondje pakken we onze spullen en lopen we naar Playa Grande, een strand dat net ten noorden van Taganga ligt, op 20 minuten lopen. We lopen langs een roodkleurige bergrand vol cactussen en hebben zo een heel mooi uitzicht over de turquiose kleurige baai met alle vissersbootjes en Taganga. De rest van de dag relaxen we met een boekje en de nodige duiken in het water om af te koelen en hebben een lekkere lunch in een van de vele strandtentjes. Rond 5 uur lopen we terug naar Taganga, zoeken we een plekje langs de waterkant en genieten we van de zonsondergang onder het genot van een vers sapje. Als we na het eten terug zijn in het hostel wordt ons gemeld dat de bus morgen een uur later vertrekt, wat ons goed uitkomt, en in plaats van onze tassen in te pakken gebruiken we de tijd om tijdens Happy Hour wat lekkere cocktails uit te proberen.

16 maart 2010 Taganga - Cartagena
We staan om 7 uur op om de spullen te pakken en alles klaar te hebben voor als de bus om 8.30 uur komt. Als we net op het punt staan te gaan ontbijten om kwart voor acht, wordt er op de deur geklopt dat de bus er is (ruim 3 kwartier te vroeg?). Maris loopt snel even naar beneden en regelt dat het ontbijt wordt klaar gezet terwijl Arjan de laatste spullen pakt. Verhit zitten we enkele minuten later aan het ontbijt en werken snel onze muesli naar binnen. Het meisje van het reisbureau meldt dat we nog zo’n 8 minuten hebben. Maar na die 8 minuten zien wij geen bus... Dan wordt ons gemeld dat het nog zo’n 10 minuten duurt. 50 minuten later is ie er dan eindelijk, ongeveer op het tijdstip dat wij ‘m in eerste instantie verwacht hadden. Een hoop paniek voor niets dus, klinkt als een aantal dagen geleden. De busrit zelf duurt toch weer langer dan gedacht, met een ruime wachttijd van bijna een uur in Baranquille, een grote stad tussen Santa Marta en Cartagena in om mensen op te pikken en daarbij de stoplichten die op elke 20 meter staan. Van een groene vloed hebben ze hier nog niet gehoord. We zijn blij als we rond 14 uur uit kunnen stappen en naar het hostel kunnen lopen. We hadden Casa Viena als hostel gekozen (hier hebben we ook geboekt voor de bootreis naar Panama) en hoewel ze niet aan reserveren doen, hebben we geluk en is er een kamer beschikbaar. Als we een beetje opgefrist zijn lopen we de oude stad verder in. We zijn meteen verliefd! Wat een geweldig centrum, met iedere hoek wel een prachtig koloniaal plaatje. Gekleurde huisjes, balkonnetjes en veel torentjes. Het zal geen probleem zijn ons hier de komende dagen te vermaken (en helaas ook niet om door ons busget heen te komen, de prijzen zijn europees, vooral in het oude centrum). We lopen de rest van de middag een beetje rond, eten wat en gaan rond zessen weer terug. ’s Avonds kletsen we een beetje met de andere hostel gasten en gaan we daarna naar bed.

17 maart 2010 Cartagena
Vanochtend hebben we beiden niet heel veel energie en blijven we lekker in het hostel hangen. Beetje internetten, lezen, tv kijken en kletsen met andere gasten. Bakkie kofie erbij... Niks mis mee. Opeens krijgen we een mail van een van de duikscholen waar we eerder info hadden opgevraagd om bij de Rosario eilanden te duiken. Of we zin hebben om morgen te gaan duiken? We hadden besloten dit niet te doen omdat het toch best prijzig was en dit hebben we ook teruggemaild. Vervolgens krijgen we een mail terug met een nieuwe prijs, dit klinkt al een stuk interessanter. Nog iets eraf en dan hebben we een deal? Oke. Dus na een snelle lunch in een lokaal tentje op goed geluk in een lokale bus gestapt die ons inderdaad de goede richting opbrengt. Echter in de duikschool blijkt de goede deal toch iets minder goed: de locatie is niet bij de Rosario eilanden, we besteden daar ook niet de rest van de middag en de lunch is ook geschrapt. Na lang twijfelen (oke we zijn een beetje duikaddict geworden) besluiten we het toch niet te doen en ons geld uit te sparen voor betere locaties. We lopen door Boca Grande, de nieuwe luxere wijk van Cartagena terug naar het oude centrum met het idee de stad in het donker te bekijken, alle gebouwen zijn immers mooi verlicht. Helaas begint het keihard te plenzen dus besluiten we dit plan te laten varen en halen op weg naar het hostel een pizza.

18 maart 2010 Cartagena
Ons energiepeil is weer gestegen en na het ontbijt begin we aan de stadswandeling door het ommuurde deel van Cartagena. Behalve de stadsmuren staat er ook nog een oud fort. Deze gaan we eerst bekijken. We slenteren een tijdje rond en blijven vriendelijk ‘no gracias’ zeggen tegen alle optredens, souveniers en mensen die ons wel willen rondleiden. Onder het fort is nog een heel stelsel van gangen en door een groot deel kan je heenlopen. De gangen zijn destijds gemaakt om voornamelijk canonen door het fort te verplaatsen en bestaan uit vele schuin oplopende en aflopende “weggetjes”. Wij lopen naar beneden en verwachten dat we er daar wel uit kunnen, maar naarmate we verder komen zijn er steeds meer gangen niet verlicht en op het moment dat we tot onze enkels in het water staan vinden we het mooi geweest en lopen we dezelfde weg terug omhoog. Als we weer buiten staan en nog even genieten van het uitzicht over de stad worden de paar druppels water die uit de lucht vallen meerdere druppels water tot het geen druppels meer zijn maar hele stralen. Snel lopen we het fort uit en schuilen we bij een van de eettentjes bij de ingang. Met een glaasje vruchtensap in de hand kijken we naar de voorbij trekkende bui. Een kwartiertje later is het weer droog en zetten we onze rondwandeling voort. De kaart die we bij de toeristen informatie een paar dagen eerder gekregen hadden heeft ook een wandelroute door de stad. We pakken de route op bij de hoofdingang van de oude stad en volgen deze. We blijven ons erover verbazen dat eigenlijk ieder hoekje van de stad prachtig is en mooie coloniale doorkijkjes geeft. Veel houten balkons, gekleurde huisjes en delen van de vesting. Tussen de wandeling door bezoeken we het Museo del Oro (het goud museum) een prachtige en gratis museum midden in Cartagena aan het Plaza Bolivar (hoe kan het ook anders!). Het museum heeft veel gouden sieraden, gemaakt door verschillende indianen stammen uit Colombia, Ecuador en Panama, voornamelijk uit de periode 0 – 1000 na christus. Het is verbazingwekkend hoe deze mensen instaat waren zoveel detailering aan te brengen in de kleine sieraden. Na het museum vervolgen we de route, ondermeer met een stuk over de oude stadswal en eindigen we weer bij de hoofdpoort. Terug in het hostel frissen we lekker op en ’s avonds eten we aan het Plaza Trinidad, niet ver van ons hostel. Een plein waar ’s avonds films op één van de muren vertoont wordt en er verscheidene eetkraampjes staan. We bestellen het rundvlees met aardappelen en sla en kopen in de kleine buurtsuper een paar biertjes. Er hangt een gezellige sfeer en het eten is heerlijk.

19 maart 2010 Cartagena
Om 8.00 uur worden we bij de boot verwacht, die ons naar een van de Rosario eilanden en daarna naar Playa Blanca brengt. De boot begint al aardig vol te lopen, voornamelijk met toeristen uit Colombia zelf en andere landen uit Zuid Amerika. Al snel hebben we door dat dit weer een massatoertje is en beginnen we al een beetje spijt te krijgen van de boeking bij een grote boot op advies van het hostel. Om 9.00 uur zit de boot echt vol en gaan we eindelijk op pad. De dame naast ons op het bankje is wat aan de forse kant en kan niet stilzitten. Arjan voorspelt dat het niet lang duurt voordat het bankje het begeeft, en inderdaad nog geen 5 minuten later begeeft het bankje het onder een luid gekraak. Gelukkig voor ons besluit te dame snel ergens anders te gaan zitten. En dan blijkt onze boot niet alleen groot te zijn, maar ook nog eens voorzien van entertainment! Binnen de kortste keren worden er 2 teams samengesteld en spelletjes gedaan als zoveel mogelijk bh’s verzamelen, petten, slippers en een verkiezing van de mooiste mannelijke Miss.... Kreun! Als we na ruim 2,5 uur varen bij de Rosario eilanden aankomen wacht ons een teleurstelling. Het enige eiland waar we stoppen is erg klein en huisvest een aguarium. Dat wisten we al, maar er was ons verteld dat er strand zou zijn en snorkelmogelijkheden en dat we hier 1,5-2 uur zouden blijven. Niets van dit alles dus en na een half uurtje op dit eiland moesten we weer op de boot zijn. Een braziliaanse medereizigster deelde onze teleurstelling en we hebben de tijd kletsend doorgebracht met elkaar. Eenmaal op de boot hebben we nog ruim 3 kwartier gewacht op, naar ons idee, niks. Dat waren de Rosario eilanden. Na nog eens 1,5 uur terug varen komen we eind van de middag aan op Playa Blanco. Dit is het tijdstip waarop de wind aanwakkert en het op het strand dus vooral zandhappen is. De lunch was wel goed geregeld en daarna hebben we zo’n uurtje doorgeracht op het strand en in de zee voor we nog eens 1,5 uur op de boot zaten terug naar de haven, met ondertussen wederom entertainment: Een optreden van niemand meer dan.... Michael Jackson. (en wij maar denken dat hij dood was?!) Pfff. Geen succes dus deze excursie. Eenmaal terug in het hostel hebben we ons opgefrist en zijn we wederom teruggegaan naar Plaza Trinidad, waar deze avond “Michale Jackson, this is it” op de muur vertoond wordt. Daarna lopen we nog langs wat barretjes, maar het is overal nog erg rustig en wij hebben geen fut meer om te wachten tot diep in de nacht dus besluiten we lekker terug te gaan.

20 maart 2010 Cartagena
Na de niet al te goed bevallen tour van de vorige dag hebben we gisteren toen we terugkwamen in het hostel de toer naar de moddervulkaan voor vandaag afgezegd. Uiteindelijk komt het ook beter uit, want vandaag komt de kapitein om 1 uur onze grote tassen ophalen om op te slaan op de boot. We gebruiken de ochtend om te relaxen en onze kleine tassen te pakken met de noodzakelijke spullen. Als de tassen zijn opgehaald lopen we richting de bus naar Bocagrande om de bikini die Maris een paar dagen eerder had gezien te kopen. Voordat we de bus pakken eten we een heerlijk bakje garnalen bij één van de vele kraampjes in de buurt van de stadsmuur. Eénmaal in Bocagrande kopen we de bikini en gaan vervolgens nog een vruchtensapje drinken bij één van de terrasjes. ’s Avonds trakteren we onszelf door in de oude stad een mooi restaurantje op te zoeken en onder het genot van een wijntje heerlijk Argentijns te eten. Onze laatste avond in Colombia, morgen gaan we gedurende 6 dagen zeilen van Cartagena naar Panama via de San Blas eilanden.