Vietnam: same same but different

Vietnam, same same but different! Een land met grote verschillen, in rijk en arm, vriendelijk en afstandelijk, bergdorpjes en grote steden, bergen en mooie stranden en ga zo maar door. Vietnam is een land wat gevormd is door de geschiedenis, het communisme en de oorlog en wat nu nog overal zijn littekens achterlaat. Opvallend zijn de scootertjes waar echt het hele land op rijdt en het recht van de toeter. Logica in het verkeer is er niet: je rijdt gewoon tegen het verkeer in en degene met de hardste toeter heeft (neemt) voorrang. Stoplichten worden genegeerd, stoepen zijn volgebouwd met scooters en kraampjes, voetgangers zijn onbelangrijk en een kruispunt oversteken, dwars door deze chaos heen, voelt dan ook als een serieuze zelfmoordpoging! Ook is het land in de afgelopen jaren erg toeristisch geworden, bijna alles wordt voornamelijk georganiseerd aangeboden. Een ander opvallend punt is het (bij)geloof van de mensen. In elk huisje staat wel een altaartje, er zijn vele tempels en rituelen en goden voor allerlei zaken. Het blijft ongrijpbaar maar ook erg indrukwekkend om de volle overtuiging hiervan terug te zien bij het volk. Het Vietnamese eten is heerlijk! Al met al hebben we de afgelopen 3 weken veel indrukken opgedaan en hebben de reisverslagen dan ook onderverdeeld per locatie. Voor deze keer dus heel veel meldingen van een nieuw bericht tegelijk, we zullen proberen dit weer wat meer te doseren! Veel leesplezier en kijkplezier, de fotos staan in het foto album Vietnam. We kijken uit naar jullie berichtjes! Liefs, Arjan en Mariska

Hanoi, Het recht van de toeter

Zaterdag 18 juli
In het gueshouse in Hong Kong vertelde de eigenaar dat er een tyfoon was. Dat hebben we gemerkt: eenmaal op het vliegveld zag de lucht zwart, waaide het enorm en waren veel vluchten richting China gecancelled. Onze vlucht naar Hanoi (Vietnam) ging gewoon en uiteindelijk hadden we maar een half uur vertraging maar wel veel turbulentie. Alles ging in rap tempo en je had je eten nog niet voor je of het werd alweer onder je neus weggetrokken. Eenmaal op Vietnamesche bodem moesten we eerst een visum halen. We hadden vooraf al een via on arrival geregeld, wat betekent dat je toestemming hebt om naar Vietnam te komen. Zonder dit papier kom je er ook niet in. Na de nodige papierrompslomp (al je gegevens 3 keer op steeds weer een ander formuliertje invullen) mochten we door. Spullen pakken ging snel. We hebben ons niet laten ompraten om met een mannetje mee naar zijn taxi te gaan (zijn vaak bedriegers) en ook niet met de shuttlebus. Nee we zijn een lokale bus ingegaan die al wegreed voordat ons duidelijk was of deze bus ook echt naar het centrum ging van Hanoi want niemand sprak enegels. Gelukkig was het de goede bus en zijn we vanaf de busterminal lopend op zoek gegaan naar een guesthouse. Dit is het Wing hotel geworden.

Zondag 19 juli
Na de reisdag van zaterdag besloten de zondag rustig aan te doen, lekker uit te slapen en rustig op gang te komen. Na opstaan en opfrissen een van de straatjes in Hanoi opgezocht met veel bars, cafes en restaurantjes. Daarna gestart met een rondje door Hanoi, beginnend bij de pagode aan het grote water in het midden van Hanoi .Grappig in Hanoi is dat vanuit het verleden iedere straat een bepaalde gilde vertegenwoordigde waarna de straat ook vernoemd is. En voor een deel is dat nog steeds zichtbaar, een schoenenstraat, een gereedschapstraat, een groentestraat, een kruidenstraat, etc. Verder valt Hanoi op door de enorme hoeveelheid scooters, autos en de eeuwige behoefte om op de toeter te blijven drukken. We kunnen ons zo voorstellen dat bij iedere beurt van de scooter of auto de toeter in ieder geval vervangen moet worden. Verder was het erg warm, druk, vies en werd je als toerist niet met rust gelaten. Daarin tegen is het wel weer leuk om de straatverkopers met stokken,manden en rieten hoeden te zien. Het lijkt ons erg zwaar zo’n lat met aan weerszijden volle manden op je schouder...... ’s Avonds weer het straatje van de ochtend opgezocht en heerlijk gegeten.

Maandag 20 juli
Dag begonnen door ons netjes aan te kleden en hopelijk een visum voor meer dan 30 dagen te kunnen krijgen voor Indonesie. Het aankleden ging goed, maar vanaf dat moment werd het minder. Het begon met de enorme bak regen die uit de hemel viel. Dit was de vorige nacht al begonnen en was niet alleen buiten gevallen, maar had inmiddels ook een deel van de kamer nat gemaakt. Gelukkig viel de schade voor ons mee en konden we een andere kamer krijgen die in ieder geval minder nat was. Na het ontbijt een taxi gepakt naar de ambassade. Aangekomen bij de ambassade was alles angstig dicht. Na aanbellen bleek dat ze vrij hadden (niet terug te vinden op de website of op de deur van de ambassade zelf) en ze pas de volgende dag weer bereikbaar waren. Bovendien zou de aanvraag 2 to 3 werkdagen duren.Ter plekke besloten dat we zouden proberen onze tickets van Jakarta naar Sydney 3 a 4 dagen te verzetten om zo voldoende te hebben aan het Visa on Arrival van 30 dagen, te krijgen bij aankomst in Jakarta en zo eveneens nog een aantal dagen in Sydney te kunnen doorbrengen. Het water viel nog steeds met bakken uit de hemel en om toch een beetje droog te blijven probeerden we weer een taxi te pakken. Dat bleek lastiger dan gedacht aangezien men niet op de meter wilden rijden en zij ons te veel geld wilden vragen. Eigenwijze hollanders als we zijn zijn we door de stroomende regen terug gelopen, principe kwestie! De zon kwam rond een uur of 1 weer terug en we besloten de bezienswaardigheden die wat verder uit het oude centrum lagen te bezoeken. Het eerste was de temple of literature. Een door een rijke rond 1000 na chr. opgezette school die bedoeld was het land en de mensen sterker te maken door kennis en sterk geent was op de leer van Confusius. Eindelijk hadden we een rustpunt gevonden in het knotsgekke Hanoi. Overigens is het een mooi complex, met een mooie tuin er omheen. Vanaf de temple of literature zijn we verder gelopen naar het mausoleum van Ho Chi Min. Een typisch communistisch bouwwerk. De sluitingstijd was al verstreken (alleen in de ochtend open) en het lichaam hebben we niet gezien. Overigens best triest dat hij gebalsemd is terwijl zijn eigen wens was om gecremeerd te worden. Vanaf het mausoleum was het niet ver naar de laatste attracties van de dag de One pillar pagode en een kleine pagode ernaast. Helaas is de echte One pillar pagode (gebouwd rond 1050 na chr.) verwoest door de fransen uit nijd gedurende de vietnam oorlog, en hebben wij dus alleen een replica kunnen bezichtigen. Vooral de pagode ernaast was erg interessant aangezien er een dienst was op dat moment. Moe van het lopen en van de taxis kwam het goed uit dat een riksja eigenaar ons vroeg of we een rit wilde maken. Na wat onderhandelen kwamen we tot een goede prijs en heeft hij ons dwars door de chaos naar het guesthouse gereden. Het bleek nog eens extra bewonderingswaardig aangezien hij maar 1 arm had. Bij een leuk restaurant onze (voorlopig) laatste maaltijd in Hanoi gegeten. Daarna met de taxi naar het station waar we de nachttrein naar Lao Cai in het noorden hadden.

Sapa: rijstvelden en hilltribes
Dinsdag 21 juli
Die nachttrein bleek ons prima te bevallen. (we hadden wel de softbeds en niet de houten bankjs met tralies ipv ramen) Bij aankomst in Lao Cai werden we met de minibus naar Sapa gebracht, waar we hebben ontbeten en werden voorgesteld aan Chi, onze gids voor de komende dagen; we gaan namelijk een 3 daagse trekking doen door de bergen in de omgeving en overnachten in een hiulltribe dorpje. De trekking begon langs de normale weg waar we al de eerste rijstvelden in beeld kregen en tevens een rozen kwekerij waar de rozen terwijl ze nog in de knop zijn omwikkeld werden met papier om zo de bloem langer vers te houden. Na ongeveer 20 minuten verlieten we de weg en kwamen we op de steeds moeilijker begaanbare paden. Sommige stukken waren zeer nat en glibberig en terwijl wij heel veel moeite hadden om door te lopen zonder onderuit te gaan (missie mislukt) liepen de locals vrolijk ernaast op slippertjes zonder problemen. Alle locals zijn in de klederdracht van hun tribe en telkens loopt er een groepje mee met de toeristengroep om te helpen tijdens de wandeling, maar wel met het idee dat je aan het eind een armband, oorbel, kleed of iets anders van ze koopt. Maar hoe zwaar het op sommige stukken ook was, het was absoluut de moeite waard, met prachtige uitzichten over de bergen, rivier, kleine dorpjes, mooie mensen in schitterende klederdracht en de rijstvelden. ’s Avonds verbleven we in een Homestay, een soort gastgezin in 1 van de bezochte dorpjes. Na het lekkere vietnameese eten werd de avond afgerond met een hoop rijstewijn. Een stevige drank met weinig smaak, maar veel alcohol. Overigens een heerlijk slaapmiddel, want we hebben beiden als een blok geslapen.

Woensdag 22 juli
Na een prima nachtrust (de rijstwijn???) konden we genieten van een mooi uitzicht en de voorbereidingen van de mensen in het dorp op een nieuwe dag. Na geheel te zijn opgefrist startte de tweede trekking, naar het dorpje Giang Ta Chai waar ook een waterval te vinden is. Het was wederom een dag van veel klimmen en klauteren met steile natte padjes en gladde stenen. Gelukkig vandaag geen echte uitglijpartijen en wederom het genot van de uitzichten. De rijstvelden blijven erg mooi en indrukwekkend. De snelheid waarmee de locals klimmen ook... Eenmaal aangekomen in het dorpje zijn we nog iets verder doorgelopen naar een school daar in de buurt door een dorpje waar nauwelijk toeristern komen.Terug in het dorpje een noodle soepje genoten en van de stoel om onze spieren te laten rusten. Vanuit het dorp was het een kleine wandeling naar de weg waar we met de minivan werden opgehaald en teruggebracht naar Sapa. Terug in het hotel besloten we de volgende dag weer met Chi en de singaporesen mee te gaan naar dragon mountain ipv de normale tour te volgen naar Cat Cat. ’s Middags in Sapa rondgewandeld, zeer duidelijk gegroeid door het toerisme. Je ziet van elke tribe /stam mensen in de klederdracht die bij die stam hoort en allen proberen ze hier hun waar te verkopen. Een groot deel souveniers, maar ook gewoon op de locale markt waar je van alles ziet. Krabbetjes, vissen, levend of halflevend in bakken, varkentjes aan t spit, geplukte dode kippen en zelfs blauwe kippen! Bij navraag blijkt deze soort pittiger van smaak. (het zag er overigens alles behalve smakelijk uit) Om een uurtje of 18 uur komen de mannen, eveneens veelal in klederdracht, om hun vrouw op te halen en terug te rijden naar hun dorpje ergens in de bergen, of gaan de vrouwen met manden op hun rug met alle spullen weer terug om de vlgende dag weer terug te komen. De meeste meisjes van een jaar of 19 die we tegenkwamen waren al getrouwd en hadden een kind. Om van een afstandje naar de drukte op de lokale markt en de omgeving te kijken hebben we een terrasje uitgezocht en genoten van de drukte om ons heen. De klederdrachten zijn echt prachtig, varierend van donkerblauw met boduursels, tot rode hoofddoeken met een halve meter belletjes eraan. S avonds gegeten en daarna gaan slapen, voldaan van alle indrukken.

Donderdag 23 juli 2009
Een heerlijke nacht gehad, maar vroeg weer wakker door de bouwaktiviteiten van het gebouw naast ons. Cement storten gaat als volgt: mensen staan op verschillende verdiepingen op elkaar de wachten. De eerste zet een grote ronde bak met cement op zijn hoofd en loopt naar de volgende persoon die hem overneemt en eveneens op zijn hoofd vervoerd, tot de laatste persoon het stort op de plek waar het moet zijn. Na het ontbijt om half 10 vertrokken met Chi naar Dragon Mountain. Deze wandeling bestond voornamelijk uit het beklimmen van vele traptreden, door orchideeenkwekerijen en parken met diverse bloemen. Helaas was het bewolkt en eenmaal boven aangekomen lag Dragon berg dan ook in de wolken. Dezelfde weg weer terug gegaan en weer terug in Sapa nodigde Chi ons uit in haar kamer in Sapa. (Ze is voor haar werk als gids vanuit een bergdorpje naar Sapa vertrokken en heeft daar nu een kamer) Ze woont in een betonnen vierkant met erachter een ruimte waar ze koud water had. Verwarming, fan of keuken had ze niet. Als het koud was maakte ze vuur in een bak om warm te blijven. Om het een beetje gezellig te maken was er papier met rozen en mickey mouse op de muren geplakt en gekleurde rubberen platen op de grond. Nog wat verder gepraat over de gewoontes in de dorpen, trouwen en andere rituelen. Om een uur of 12.00 waren we weer terug en hebben we gelunched.Omdat wij geen zin hadden in nog een middag Sapa hebben we een scooter gehuurd en zijn we naar Thin Vin gereden, een dorpje verderop. Tevens was daar een grot te bezichtigen.De omgeving was weer schitterend en het dorpje en de mensen in klederdracht ook, ware het niet dat ook hier de toeristen ontdekt zijn en het hele dorp in een zwerm op ons afrende om te vragen of we wat wilden kopen.Jammer, dit beneemt ons de lust om ergens wat te gaan drinken en eventueel wel wat te kopen, al beseffen we goed dat wij als toerist daar ook een aandeel in hebben en zij op hun manier geld willen verdienen. We zijn maar doorgereden naar de grot. Een keer de verkeerde weg ingegaan, maar netjes naar de juiste weg gewezen door een behulpzame vrouw. Bij de grot stonden 6 jongetjes en 2 vrouwen ons op te wachten die ons zaklampen wilden verhuren voor de grot. Met zijn allen dromden ze om ons heen en schreeuwden om het hardst allemaal hetzelfde. Uiteindelijk hebben we er maar 1 aan gewezen van wie we de zaklamp huurden (ondanks dat we die zelf ook bij ons hadden) en die op onze brommer zou letten. Vervolgens bleek (eenmaal in de grot) er in de grot wel verlichting te hangen, maar deden zij die uit om geld te verdienen aan de zaklampen. Haha slim bedacht! We konden er stiekem wel om lachen. Rondje grot gedaan, deels lopend deels kruipend tot in een van de spelonken toch meer water stond dan waar we doorheen wilden lopen.Daarna zijn we teruggereden, kwamen we in een plensbui terecht en zijn we maar kleddernat teruggegaan naar het hotel waar we gelukkig konden douchen.Aansluitend nog wat gedronken in Sapa, gegeten in het hotel en met de bus naar Lao Cai waar we de nachttrein terug naar Hanoi hebben.In de nachttrein lagen we met 2 nederlanders in de coupe, dat was wel even gezellig.De conductrices hanteren daar zo’n beetje het alleen recht op alles: Omdat zij met elkaar bij de wasbak en het toilet zaten te drinken mochten wij daar niet heen. Gingen wij niet in mee natuurlijk en toen eisten ze ook nog van ons dat we de wasbak leeg maakten (die liep niet door dus zat vol met water en tandpasta) Mooi niet dus. Ondanks de herrie op de gang toch weer redelijk geslapen.

Halong bay: Slechte organisatie, prachtige natuur

Vrijdag 24 juli
Om half 6 kwamen we aan op het station in Hanoi. Hier hebben we een metertaxi genomen naar het oude centrum. Eerst zouden we Willemijn en Florian droppen, daarna naar ons hotel. Meneer de taxichauffeur dacht dat ie slim was door bij het meer de verkeerde kant op te rijden en zo nog wat extra centen te verdienen. Echter waren wij niet achterlijk en al in Hanoi geweest en toen we er wat van zeiden kon hij ineens niet meer praten, maar we kwamen wel weer op hetzelfde punt uit.... Hiermee verspeelde hij dus zelf zijn fooi en de extra rit naar ons hotel, want we zijn maar gelijk uitgestapt met de andere 2. Met zijn 4en nog ontbeten en daarna naar t hotel gelopen. Een douche genomen, de was afgegeven en gewacht op de bus naar Halong Bay die ons om 8 uur zou oppikken. Die kwam ruim een half uur te laat en vervolgens hebben we nog een uur rondjes gereden langs andere hotels. Met nog een tussenstop van zon 20 minuten kwamen we uiteindelijk om 13 uur aan bij de boten. Dat was echt een gekkenhuis. Hordes toeristen, gidsen die stonden te bleren, mensen die van het ene groepje naar het andere werden gestuurd, geen uitleg, tig keer dezelfde vragen en totaal geen duidelijkheid. We hebben het maar over ons heen laten komen. Nu hadden we ook meer geld betaald om niet met de massa mee te hoeven, maar een kleinere groep / boot te hebben. Dit was dus niet het geval: we zaten met zijn 30en op een boot waarvan het bovendek zowat uit elkaar viel. Planken braken door als je liep, de 4 houten ligbedden die er stonden gaven splinters en in de hoek lag een hoop kapotte troep. De lunch was wel oke, maar de bemanning liep met een sjagarijnige kop rond en er werd allee het hoognodige gezegd. De eerste stop was bij een grot waar alle boten tegelijk aanmeerden en we echt in file door de grot heenliepen. De grot was zelf wel erg mooi, groot, veel stalgmieten e stalagtieten, er waren gekluerde spotlights opgezet die het geheel een sprookjesachtig effect gaven. Vietnamezen zien in elke rots wel een beeld; een buddha, een leeuw, een olifant etc. Toen nog de boot terug vinden tussen alle andere boten..... Maar ook dit is gelukt. Daarna zijn we verder gevaren en de baai zelf is erg mooi. Overal mooie rotseilanden, de meesten niet bewoond, ertussen drijvende vissersdorpjes. Op het bovendek heerlijk genoten van het uitzicht. Eenmaal op Catba Island was het wederom chaos. Mensen werden sleutels in de hand geduwd, meegenomen: you, you, kopple? Yes, come. En vervolgens werden we in een heel ander hotel gedropt dan waar we geboekt hadden en werd de hele groep overal verspeid onder gebracht. Onze kamer was niet echt denderend, er liepen nog mensen in en uit zonder te kloppen of iets te zeggen en uiteindelijk maakte Arjan er een opmerkig over tegen een van de gidsen, die meteen de verdediging inging. Dat mondde uit in een flinke woordenwisseling tussen die 2 die er uiteindelijk mee eindigde dat de gids boos werliep en ons nog nariep dat we niet moesten zeuren. S avonds gegeten bij t andere hotel, wat hetzelfde was als de lunch. Daarna nog even rondgelopen, kokosdrankje gedronken bij een van de vele stalletjes en gekeken naar de drukte. Er was een feest gaanden omdat het 50 jaar gelden was dat Ho Chi Min dit eiland had bezocht. Uiteindelijk ons bed ingegaan.

Zaterdag 25 juli
Vanochtend weer op tijd op om te ontbijten (wederom chaos) en daarna een 2 uur durende trekking te maken in het nationale park naar 1 van de hoogste punten met uitzicht over het park en de baai. Een pittige klim met af en toe klauteren over en tussen stenen en rotsen. Hier en daar een kleine glijpartij, dus we waren blij dathet weer iig droog was. Het uitzicht was wel de moeite waard en de weg naar beneden ging sneller dan naar boven, en ondanks wat uitglijmomenten zijn we niet op onze billen beland. De rest van de middag hebben we op het strand in de schaduw, ja zelfs Maris, met een boek doorgebracht. Het water was dusdanig warm dat het wel lekker was, maar niet echt verkoelend. De golven waren wel lekker hoog. Na het strand werden we met de bus (kwam 3 kwartier te laat) teruggebracht naar de haven waar we wederom lang (meer dan 1,5 uur) moesten wachten op de boot. Uiteindelijk kwam deze dan toch en vertrokken we om bij 1 van de eilanden op de boot te slapen. De tijd daarvoor hebben we doorgebracht met kaarten en kletsen met de andere toer gangers. Het was wel een schitterend gezicht om om ons heen de lichten van de andere boten te zien en in de verte het weerlichten boven land. Gelukkig zelf geen regen of onweer gehad.

Zondag 26 juli
Deze ochtend vroeg gekayakt en het zwemmen overgeslagen gezien de grote kwallen in de zee. Hierna teruggevaren naar de haven en wederom lang moeten wachten op de bus terug Ff snel lunchen en op een zeer langzaam tempo terug naar Hanoi waar we pas tegen 18 uur aankwamen ipv de geplande 16.00 uur. Bij het hotel een frisse douche genomen en vernomen dat we om 22.00 uur werden opgepikt voor de nachttrein. Tevens hebben we ook ons beklag gedaan over de toer, wat erin resulteerde dat het meisje meteen ging bellen met de organiatie en we uiteindelijk 10 dollar terugkregen en het gebruik van de douches gratis waren. De taxirit en het afzetten bij de goede trein verliep wederom prima en we lagen in de coupe met 2 engelsen, wat erg gezellig was. Deze trein was beduidend minder comfortabel dan die naar Sapa. De wc was zon metalen hurkwc (zie maar een stil te blijven hurken tijdens het geboemel van de trein) maar geen dronken en dominante conductrices deze keer.

Hue: het rijk van de keizers

Maandag 27 juli
Om ongeveer half 11 kwamen we aan in Hue waar we meteen werden onringd door taxis en hotelmannetjes. We wilden zelf ons hotel uitzoeken en na wat vasthoudend onderhandelen kwamen we op een redelijke prijs uit om ons naar t centrum te laten brengen. Hue is verdeeld in 2 delen: De noordbank van de rivier en de zuidbank. Daar doorheen stroomt de Perfume river, die zijn naam dankt aan een bepaalde boom/plant soort die als hij zijn blaadjes verliest de hele rivier hierna laat geuren. Wij hebben hier iig niks van geroken!!! Ons guesthouse (Mimosa) zit aan de zuidbank. Maris voelt zich alleen niet zo heel lekker dus na het ontbijt gaat zij een paar uur slapen terwijl Arjan zich vermaakt met de laptop. Eind van de middag de rivier overgestoken en wat gelopen in het noordelijk deel. Niet heel veel te zien, behalve de opvallende altaartjes overal, voornamelijk in en onder bomen. We lopen langs de stadsmuren van de verboden stad waar we morgen heenwillen. We drinken nog wat aan de rivier: er staan een aantal plastic tafeltjes en stoeltjes en ergens komt drinken vandaan.Daarna frissen we ons op en gaan we heerlijk uit eten in het Garden restaurant. We blijven genieten van het vietnamese eten!

Dinsdag 28 juli
Op tijd staan we op om naar de verboden stad te gaan. We ontbijten bij het DMZ cafe en we huren voor 1 dollar pp meteen maar 2 fietsen en we fietsen naar de keizerlijke citadel. Daar staat er weer een mannetje geld te verdienen aan een zogenaamde parkeerplaats/ bewaking. Binnen de muren is het nog heerlijk rustig! Op ons gemak wandelen we door de stad waar de zeven generaties van de Nugyen dinastie hebben geleefd. Binnen deze stad zijn er verscheidene ommuurde delen, onder andere de paarse stad. We zijn er nog niet uit waarom het zo heet, het is iig niet paars. Hierbinnen woonden alle vrouwen van de keizer, de bedienden (waarvan bij de mannen de ballen erafgehaald zijn zodat ze geen affaire aangingen met de vrouwen van de keizer) en mocht niemand komen. De meeste gebouwen zijn tijdens de oorlog wel gesneuveld, maar er wordt druk gerestaureerd. Wat er nog te zien is of alweer te zien is is dan ook erg mooi en het terrein is behoorlijk groot. Echt een stadje in een stad.Na het bezoek hebben we geluncht waarbij we voor het eerst kennismaakten met de vietnamese faijtas, rijstpapier met daarin een zelf samen te stellen mengsel van groenten en vlees. Erg lekker en leuk om te doen. Vervolgens zijn we weer op de fiets gestapt en richting de tombes van de keizers gefietst. Redelijk aan het begin van de rit was de weg opengebroken en sloegen we hierdoor de verkeerde route in. Na wat omzwervingen stopte een vrouw op de brommer naast ons die aangaf wat de route was en dat ze het leuk vond om met ons mee te rijden om haar engels te oefenen. Toen de rit toch wel wat verder leek dan eerst gedacht bleek dat we onderweg waren naar de verste tombes (wij hadden t plan een rondje bij de dichtstbijzijnden te doen).....nou ja volgens LP en de dame ook de mooisten. De eerste tombe was van een van de laatste keizers en was duidelijk al geinspireerd op westerse invloeden, oa te zien in de bouwstijl en de gekozen detailering. Het is interessant te zien hoeveel geld en moeite er gestopt werd in zulke graven. Het is ontzettend warm: > 38 graden en behoorlijk luchtvochtig, maar gelukkig was de tweede tombe niet veel verder, deze was duidelijk ouder en bevindt zich in een prachtige natuur omgeving. Een enorm terrein, met bossen, water en een aantal temple/huisjes om de keizer te helpen bij de overgang. Na dit bezoek nodigde de vrouw ons uit bij haar huis om wat thee te drinken. Helaas werd ons argwaan bevestigd toen na wat kletsen bleek dat ze geld nodig had om haar kinderen te verzorgen. Met wat achtergelaten te hebben (en dan nog moeten horen dat t te weinig is!) begonnen we aan onze tocht terug. Gelukkig was er ook een weg langs de rivier en ging de fietstocht erg vlot. In Hue aangekomen meteen het bewijs geleverd dat we gewend aan het raken waren aan het verkeer....gewoon gaan en iedereen rijdt om je heen. Avond afgesloten met eten in het DMZ cafe.

Woensdag 29 juli
Al aan het begin van de trip naar Vietnam hadden we gelezen over de Vinh Moc tunnels, oude Vietcong tunnels die gelegen zijn in de Demiliterized zone (DMZ) de oude grens tussen Noord en Zuid Vietnam. Door de teleurstelling van de toer in Halong Bay besloten we dit keer een brommer te huren en zelf ernaar toe te rijden. Helaas is de omgeving niet erg bijzonder en dit maakte de lange trip (3 uur!) nog wat langer. Daarin tegen was het de trip helemaal waard toen we er eenmaal waren. Hoewel er een vaste verlichte route is door de tunnels, heb je alle vrijheid om ook de andere gangen te verkennen. Gelukkig hadden we onze headlights mee en konden we hier volop van gebruik maken van deze mogelijkheid. Het is erg indrukwekkend om te zien dat hele gezinnen in deze tunnels leefden, in bedompte ruimtes waar wij net kunnen staan. Verder waren er diverse uitgangen en uitkijkposten, een kraamkamer, ziekenkamer en iets wat volgens ons een lijkenkamer was.Na de tunnels hebben we even de stranden in de omgeving verkend. Op wat vissers na waren wij de enige bezoekers en hebben we lekker een paar uurtjes rust genomen in het zonnetje. Rond 15 uur weer teruggekeerd naar Hue.

Hoi An: Kleding en lampionnen

Donderdag 30 juli
’s Ochtends zouden we om 8 uur worden opgepikt uit Hue voor de bus naar Hoi An. Om 8.15 begon onze gastheer al nerveus rond te drentelen en een telefoontje te plegen en pas rond 8.30 was er iemand om ons op te halen. In plaats van bij de bus te worden afgeleverd moesten we om de hoek in een restaurant wachten. (waar even ervoor een bus wegreed) Na nog 10 min kwam de bus weer terug (volgens ons was deze weer teruggereden omdat ze ons vergeten waren) De rest van de rit ging gelukkig wel volgens planning en aangekomen in Hoi An spraken we een Nederlands stel die ook op de bus zaten, Thomas en Marieke, met wie we, na onafhankelijk te hebben rondgedwaald op zoek naar een hotel/guesthouse en elkaar na een uurtje zonder resultaat weer tegenkwamen, samen 2 kamers regelden in een mooi hotel met zwembad! ’s Middags Hoi An verkend en op de markt geluncht aan het water. Aan het eind van de middag gebruik gemaakt van het zwembad waar we Marieke en Thomas weer tegenkwamen. Na wat kletsen afgesproken om samen wat te eten en een leuk tentje gevonden, ook weer aan het water. Ook zij bleken voor langere tijd op reis, 8 maanden, waarvan de helft in Azie en de helft in Zuid Amerika. Tijdens het eten barste er ineens een vechtpartij tussen de locals los, waarbij menig bamboo stok erbij werd gepakt (de bedieining van t restaurant deed mee aan de vechtpartij). De bediening was al niet erg gezellig, maar hierna waren ze alleen maar bezig met de vechtpartij en waren de klanten lucht. Een wat sombere onderbreking van een gezellige avond.

Vrijdag 31 juli
Deze dag gebruikt om even op adem te komen. In eerste instantie besloten wat we de komende dagen wilden gaan doen en dat we vanuit Hoi An wilden vliegen naar HCMC ipv een lange trein of busreis te maken. Na wat wandelen door Hoi An lukte het ons ook niet om te bezwijken voor de mooie kleding en liet Maris een jurk en een rok maken. Aangezien alles op maat gemaakt wordt is het een activiteit van een aantal maal terugkomen voor de goede pasvorm. Na de kleding gekocht te hebben hebben we een toegangskaart gekocht voor de bezienswaardigheden in Hoi An. Hoewel dit aardig is was het achteraf niet de 75.000 dong/pp waard (het is Unesco werelderfgoed). ’s Avonds werden we tijdens het eten benaderd door een wat oudere meneer (Mister Phong) die ons uitnodigde om in een van de komende dagen bij hem thuis te komen, uiteraard tegen een financiele vergoeding. Door het lezen van de nodige positieve verhalen hebben we afgesproken dit te doen.

Zaterdag 1 augustus
Vlak bij Hoi An bevindt zich My Son, een temple uit de tijd van Ankor Wat. Dit zit op een ruim uur met de brommer van Hoi An en het leek ons leuk om dit een bezoekje te brengen. Voor een goede prijs (80.000 dong) een automaat brommer geregeld (toch wel erg fijn rijden na al het schakelen). In eerste instatie werden we vervolgens bij het tankstation belazerd door de pompbediende. Hij rekende 70.000 dong voor zgn een volle tank. Na het wegrijden was de tank maar halfvol en gingen onze alarmbelletjes rinkelen: 70.000 dong zou genoeg moeten zijn voor ongeveer 6 liter, wat niet in de scooter gaat! Verontwaardigd zijn we teruggekeerd en de man verteld waar het op stond. Dit leide tot en een volle tank en meer geld terug dan eigenlijk noodzakelijk. Eenmaal aangkomen in My Son bleek de staat van de temples niet best te zijn (naast verval door de jaren heen, hebben de Amerikanen hier ook aardig wat gebombadeerd), maar de natuur erg mooi. Op weg naar de brommer om weer terug te gaan kwam er een hele zwarte lucht opzetten die niet veel goeds beloofde. Terug in Hoi An ondanks de naderende lucht de brommer nog even gebruikt om naar het strand te gaan (5 km verder). Eenmaal hier aangekomen bleek dat we het ook hier niet droog gingen houden en na ongeveer 20 minuten begon het te regenen. Eerst zacht maar al snel werd het een hoosbui. Toen een opklaring uitbleef zijn we met de brommer door de regen teruggereden. Ponchos doen gelukkig hun werk redelijk, alle locals hebben ze hier standaard op zak. Gelukkig was het wel warm water en waren we erg nat maar dus niet koud! Lekker gedouched, laatste keer de kleding gepast en nog een topje laten maken en gegeten bij een italiaans restaurant.

Zondag 2 augustus
Deze dag stond in het kader van het bezoek aan Mister Phong. Om 8 uur opgehaald vanaf het hotel en samen met een Nederlands stel en 3 Engelsen naar het huis van Mister Phong gebracht. Onder het genot van een kop thee begon Mister Phong te vertellen over de geschiedenis van Vietnam vanaf de opkomst van Ho Chi Min. Erg interessant om te leren hoe de verschillende delen van de geschiedenis in elkaar grepen en hoe het communisme in Vietnam toen en nu was/is. In de huidige situatie is de economie min of meer vrij, a la China en is het land vooral politiek communistisch. Dit houdt echter wel in dat als iemand een hogere functie wil bekleden, hij/zij wel lid moet zijn van de communistische partij. Dit lid worden kan echter weer alleen als de 3 generatie voor jouw nooit kwaad gezind zijn geweest richting het communisme. Vandaar ook dat maar 3 miljoen van de bijna 90 miljoen inwoners lid is van de partij.Een tweede belangrijke les was dat in de cultuur van de vietnamesen zij niet de verjaardag vieren, maar de sterfdag. Dit houdt in dat na de eerste 2 jaar (rouwperiode) ieder volgend jaar wordt gevierd door uitgebreid te koken en wie wil uit te nodigen voor deze viering. Zo ook voor ons aangezien we tijdens de rondwandeling door het dorp midden in een viering vielen en zo aan konden schuiven. Tijdens de dorpswandeling ook oa een rijstewijn stokerij gezien, een klein rundvee boederijtje en gezien hoe ze na de oogst van de rijst deze uit de planten halen. Rond 13 uur werd er een uitgebreide lunch geserveert voor onze toch al volle buiken. Op de fiets een nieuwe poging om naar t strand te gaan, maar wederom zagen we onderwerg de lucht steeds meer betrekken, donkerder worden en belanden we bij aankomst meteen in een plensbui. Stukje verderop onder een rietenparasolletjes gaan zitten en drankje besteld tot de bui over was. Teruggefietst en drooggebleven. Daarna de laatste passing gehad (alles zat goed) en heerlijk gegeten in het restaurant naast ons hotel. (Cafe 64) voor een goede prijs vergeleken bij de restaurantjes wat meer in het centrum. De mensen waren ook supervriendelijk hier.

Saigon

Maandag 3 augustus
Tijd om de spullen te pakken en voor de laatste keer te genieten van het ontbijt.Keurig op tijd kwam de taxi om ons naar Danang vliegveld te brengen en de procedure verliep prima. Met een kwartiertje vertraging en wat kotsende vietnamezen voor ons verliep ook de vlucht goed. Op Saigon hebben we de lokalen bus genomen naar de stad die niet meer dan 10 cent kostte voor een ritje van zon half uur. Helaas moesten we wel voor 4 stoelen betalen, ondanks dat we de rugzakken gewoon op schoot hadden en ze dus geen extra plek innamen. Maris is de discussie nog aangegeaan, maar zonder resultaat. Een vriendelijke engelssprekende local vertelde ons dat dat de regel is; grote tassen ruineren de bus en er moet dus voor betaald worden. Uhu..... (overigens wordt er niet extra betaald voor de grote vaten water en dozen die ermee gaan dus de logica is ver te zoeken in dezen...) Na wat geshopt te hebben bij diverse grotere hotels en het niet eens kunnen worden over de prijs zijn we uiteindelijk met een jongen meegegaan die van het huis een minihotel hadden gemaakt (je loopt dan door hun woonruimte heen en van de bovenverdiepingen zijn diverse apartementjes gemaakt). Aan het eind van de dag bij een aantal toerbureaus geinformeerd naar de trips naar de mekong delta. Eigenlijk was de keuze vrij simpel, de programmas voor de 2 daagse toers waren allemaal ongeveer gelijk en als je het privé wilde was het +/- $200, met een groep was het $22. De keuze was snel gemaakt, echter wel gekozen voor de Homestay (die ligt verderop in een klein dorpje aan de Mekong terwijl de hotels in de stad zijn).


Mekong delta: cocossnoepjes en floating markets

Dinsdag 4 augustus
Onze toer begon om 7.50 dus dit betekende vroeg opgestaan, tassen pakken (de grote tassen konden bij het toerbureau achterblijven, ze zouden in Nederland bij D-reizen wel raar opkijken als je zegt dat je je bagage wilt achterlaten, haha), in de buurt van het toerbureau ontbeten en vertrokken met volle bus naar de delta. De eerste stop was My Tho waar we overstapten op een aantal bootjes om zo wat eilanden in de Mekong te bezoeken. Op het eerste eiland kregen we te zien hoe men cocossnoepjes maakt. Erg lekker en we konden de verleiding niet weerstaan om ook wat te kopen. Helaas was het weer bezig met een omslag en begonnen de buien al af en toe te komen. Het tweede eiland staat bekend voor de honingbijen die ze daar houden en hier kregen we een kopje honingthee en konden we slangenwijn kopen. (wijn met daarin een cobrakop of schorpioen voor de geneeskrachtige werking) Tussen de twee bezoekjes door kregen we een simpele maar voedzame noedel lunch. Na het tweede eiland bezocht te hebben begon het echt te hozen en hadden we de poncho/regenjas hard nodig om nog een beetje droog te blijven. Terug aan land gingen we verder met de bus naar Can Tho in het midden van het Mekong delta gebied. Aangekomen in Can Tho werd de groep gesplitst, de meesten hadden de hotel overnachting en wij gingen met 4 andere Nederlanders, 1 Belg en 4 Fransen door naar de Homestay. Dit bleek nog een aardig end met de boot, maar was dat absoluut waard. De Homestay bestond uit een stuk of 8 rieten bungalows aan de Mekong, met daarachter de woning van de eigenaren. Eenmaal aangekomen konden we meteen aan de bak om onze eigen rijstloempia’s te maken en daarna direct aan tafel, waarbij ook de Elefant ear fish op tafel kwam. Een beroemde vis in de streek, die zijn naam dankt aan de vorm die de vis maakt als die aan het oppervlak zwemt in de rivier. Na het eten, was het vroeg naar bed, de volgende ochtend zou ook weer een vroegertje zijn.

Woensdag 5 augustus
Na een redelijk goede nacht ging om half 6 de wekker. Om 6.00 uur zijn we met de meesten en de jongen van de familie een wandelingetje wezen maken door het dorp. Met een klein bootje over naar de andere kant van de rivier, enorm wankel om in te stappen maar niet omgeslagen. Daar was een lokale markt. Die beginnen daar s ochtends echt enorm vroeg. Er wordt van alles verkocht, van brood, tot fruit, tot levende eenden, palingen en vissen (het gebeurde regelmatig dat er weer een paar uit de emmer ontsnapten en weer teruggeoiid werden) en een maand met eendenkoppen en hartjes. De eendenkoppen gebruiken ze meestal voor de soep, hartjes zijn een delicatesse..... Op dezelfde manier gaan we terug, hebben we ontbijt en varen we naar een aanlegplaats waar we de anderen weer zien en overstappen op een andere boot. Hiermee varen we door naar 2 floating markets. Helaas komen we daar relatief laat aan (markten starten hier al zodra het een beetje licht wordt, vanaf een uurtje of 4/5) en is de grootste drukte al voorbij. Erg jammer, maar we hebben wel een beeld gekregen van hoe het eraan toe gaat. De boten met handelswaar zijn wat grotere schepen en op elke boot staat een lange stok met hieraan het handelswaar gespiest. Ook dit varieert van kleding tot ananas of kolen. Mensen in kleine bootjes varen ertussendoor en kopen wat ze nodig hebben. Hun bootje wordt volgeladen en de mensen varen weer terug. Zo hebben we 2 floating markets gezien en nog een heel stuk over de Mekong gevaren. Mensen wonen in een grote varieteit aan huisjes, stenen huisjes, golfplaten, hout, op palen etc. Alles wordt ook in de rivier gedaan: jezelf wassen, kleding wassen, eten wassen, maar ook wordt de rivier als toilet gebruikt en wordt er afval in gedumpt. Bij de homestay lieten ze ons eerder al zien dat ze met een stuk aluin het water schoon maken en gebruiken voor drinken en eten. Het is leuk om zo een indruk te krijgen van het dagelijks leven aan de Mekong. Tot slot nemen we nog een kijkje in een vermicelli / dunne noodle fabriek die tevens ook varkens houdt. Hierna varen we terug naar Can Tho waar we nog lunchen. De hele groep wordt bij een hotel restaurant gedropt, maar dit vinden wij niet echt aantrekkelijk en de mensen zijn alles behalve vriendelijk. Aangezien de lunch voor reigen rekening was en we nog een uur hebben lopen we een rondje en belanden we uit eindelijk in een klein lokaal tentje, niets meer dan een zaal met betonnen muren en een antal tafeltjes met een gat in het midden en plastic stoeltjes. Een meisje van een jaar of 10 komt naar ons toe met de kaarten... die uiteraard niet in het engels zijn. Hmmmm. Hier en daar staat er een engels woord bij gekrabbeld dus op de gok bestellen we 2 gerechten met Beef en voor het drinken wijzen we de juiste flesjes aan. Het eerste gerecht is beef met limoen. Het smaakt echt verrukkelijk. Dan komt het 2e gerecht: een bord rauw vlees...... Even kijken we verbaasd naar het bord en vragen we af wat we daar nou mee moeten. Maar al gauw komt het meisje terug met een pot hete kolen, zet deze in het gat op tafel, er gaat een rooster over heen en grillen maar! Het meisje heeft er wel lol in en blijft bij ons om voor te doen hoe alles gecombineerd moeten worden en het vlees te grillen voor ons en al gauw staan er nog zon 4 locals om ons heen te gniffelen.Heel vriendelijk allemaal en zalig eten. Daara de busreis terug. Begin van de avond weer terug in Saigon, weer een minihotel bij mensen thuis gevonden in een rustig zijstraatje en daarna indisch gegegeten en heerlijk ijskoffie gedronken. Op de terugweg kwamen we Willemijn en Florian tegen, die we kennen uit de trein vanuit Sapa. Even bijgekletst en daarna lekker geslapen.

Saigon: even relaxen en bijkomen

Donderdag 6 augustus
Vandaag een heerlijke rustig dagje! We hebben ‘uitgeslapen’ (voor zover mogelijk naast een bouwput waar voor 6.00 uur al de bouwwerkzaamheden beginnen, rustig opgestart en in Saigon rondgelopen. De vele negatieve verhalen (vieze grote stad, enorm druk, chaos etc) die we over Saigon hadden gehoord vallen ons reuze mee, vies vonden we t niet, bijzonder ook niet, het is gewoon een grote, wat moderne stad waar ook duidelijk meer geld zit bij de Vietnamezen. Eind van de middag zijn we op een terrasje geploft en naar de bios (Harry Potter) geweest, die op de 13e verdieping in een warenhuis zat. Op de valreep hadden we mailcontact met de 2 engelsen uit de trein van Hanoi naar Hue (Jason en Holly) en zij waren net aangekomen in Saigon, dus daar hebben we s avonds gezellig mee afgesproken en flink wat biertjes en cocktails gedronken. (happy hour) Erg gezellig.

Vrijdag 7 augustus
Ontbijt op bed! Bij een stalletje op straat wat broodjes en een flesje sinaasappelsap gescoord en lekker in de kamer ontbeten. Vanmiddag zijn we met de lokale bus naar Cholon gegaan, volgens de LP de chineese wijk in Saigon met vele tempels en pagodas. We hebben 1 tempel goed gezien, die tempel had iets te doen met de god van de vruchtbaarheid. We hebben we een tijdje gezeten en geinteresseerd gekeken naar alle rituelen die worden uitgevoerd, offers die worden gebracht etc.Jammer dat je niet goed weet wat ze nu waar voor doen, maar mooi om te zien. Daarna hebben we wat gegeten en verder vonden we Cholon helemaal niks. Druk, vies en lelijk. Nadat we nog door de grote markt zijn gestruind hebben we de rest gelaten voor wat t was en zijn we met de bus weer teruggegaan. Hierin vond een zelfde discussie plaats met een lokaal enb de bijrijder van de bus over het betalen voor de bagage, dat deed me goed ;-) Terug in Saigon liepen we Marieke en Thomas tegen t lijf, dus met hun een biertje gedronken en even zitten kletsen. Het lijkt wel een reunie in Saigon! Daarna toch nog nieuwe schoenen voor Maris gekocht in het warenhuis, deze zijn toch net iets aan de krappe kant. Nog even staan kijken bij het badminton in het park: er zijn zelfs banen aangelegd. S avonds spullen gereorganiseerd (we mogen maar 15 kilo mee t vliegtuig in) en gaan slapen.